De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

[p. 33]

Vrysters-Klagt.

Stem: Ik was een Jonge Spruyt.

ACh! ach ik bedroefde Maegt,
Heb wel reden om te klagen,
Dat daer niemant na mijn vraegt,
die 't met mijn zou durven wagen,
och wat spyt,
Ik ben al vyftien jaeren,
'k Word nog niet gevreyt.

Och quam 'erdog maer een,

Ik zou niet langer wagten,
Al had hy maer een been;
Die lieve zoete nagten,
die zoude dan:
Mijn gantsche pijn versagten,
Had ik maer een Man.

Ik barst by na van spijt,

Siet eens mijn oogen puylen:
Door 't gestaedig gekryt,
Zal ik mijn nog bevuylen,
Ik ben benout,
En zal mijn nog dood huylen:
Word ik niet getrouwt.

Hoe meenig Totebel,

Krygt 'er nog wel een Vryer,
Een knap varents gezel,
Een Lapper of een Snyer,
Ik blyf in nood,
och had ik maer een stryer,
Al bad hy zijn brood.

Was ik nog schief of scheel,

Dan kon ik het nog lyen,
Maer ik zal by mijn keel:
Nog zelver moeten Vryen,
't Hooft raekt op hol,
Die schaerse Vrijers tyen,
Maken mijn schier dol.

Zoo dat niet lukken wil,

Zoo laet ik dan Placaten,
Aen placken, en strooy stil,
Veel Briefjes by de straten,
op dat ik dog:
Mag aen de man geraken
Al was 't door bedrog.

[p. 34]

 

Ook zal ik door Kleyn Jan,

 

zijn Liedtjes bekent maken,

 

Zetten 't daer onder an,

 

op hoop dat ik zal raken so aen de Man,

 

Want 't zijn bedroefde saken,

 

Die 'k niet harden kan.

 

Nou Jonkmans komt dog uyt,

 

Want ziet dit zijn jou zaeken:

 

En maekt van mijn een Bruyt:

 

Wilt my een Vrouwtje maken,

 

o Droevig kruys of anders zal ik raken,

 

Nog in het dol huys.