Roeping. Jaargang 37

[p. 259]

Edithe de Clercq Zubli

Joie de vivre

Zo zullen wij leven
in een bedding van regen
in een huis
van de allerdolste wind

en wij zullen ons vol eten
met geluk
van eeuwig onbreekbaar
materiaal
zullen wij onze dingen maken
meubels en
muziekinstrumenten
kleren en
sieraden
harten en
lichamen

en in de snelste auto
van de wereld
zullen ze samen
vliegen van het ene plezier
naar het andere

o leven zullen we
vol als de zee.

[p. 260]

Berouw van een langslaper

's Nachts al verwerk ik de ochtend in mijn slaap
in mijn droom wel duizend opkomende zonnen
vogels en huizen in bomen gebouwd
grijnzend gras geslepen bloemen
rivieren openbarstend uit het snijpunt
van de horizonnen.

Dan zie ik plotseling het witste licht
wanneer ik wakker word
tussen mijn vizioenen hangen
een harteloze oude dag kreukelt mijn dromen dicht.

De ochtend blijft altijd
verslapen werkelijkheid
van mijn verlangen.

[p. 261]

Geef geen antwoord

‘De blinkende dood binnen je ogen
vanwaar de wind geboren is en
de wanhoop haar schuilplaats heeft
wereldzeeën diep verborgen...’

Hoe voorzichtig moet ik het leven
in mijn handen dragen
zonder iets te zeggen
zonder iets te vragen
zonder ooit te weten
waarom deze pijn.

‘Elk antwoord
is de dood van een geheim’.