Roeping. Jaargang 36

[p. 506]

Riek van Elburg

Onweer

De bliksem zet torens en huizen
in het felle licht
van een neonreclame
ramen wijd open
de lauwe regen op mijn handen
breekt de spanning.
Ik word aarde en water
ik zou zacht neer willen regenen
een wildbloeiende waterplant worden.

Geen hemel kan de zegen geven
van deze zomerse regen.

De donder rijdt langzaam weg
over een ijzeren brug.
De regen praat tevreden kalm en troostend
straatlantaarns gaan aarzelend branden
een kind rent kwetterend de regen in
de huizen gaan verlangend open
oude geluiden worden hervonden
mannen op de stoep praten zacht
na over de bui.

[p. 507]

Lezend

het kleine licht
ziet alleen de heldere bladen
grenst ze af, de muren
achteloos strelend
met vaag overtollig schijnsel.
de woorden op het blanke papier
sluiten een verbond
en houden hun adem in.
ze zijn te luid
om deze warme stilte
stem te geven.