Roeping. Jaargang 35

[p. 521]

[Nummer 9]

Hans Andreus
Een drinklied

Je drinkt ze met kleine teugen,
de glazen licht,
anders dan voor je ziekte
andere vaak óók nobele dranken,
wanneer ik zo indiscreet mag zijn.

En je hebt gelijk, Gab,
want wie emmers vol licht drinkt,
diens maag staat snel in brand
en zijn hart schiet als een haas weg
en zijn hersenen kelderen in paniek.

Dit geldt althans voor ons soort mensen,
wat voor soort mensen? mensen,
die bang zijn te vallen in een vliegtuig,
maar die op de vaste grond onhandig
en scheelogend kijken toch naar al die

glazen en glaasjes van licht: een juffer,
een dier, een fiets, een plant met zijn
vanzelfsprekend iets: blad, bloem - en al dit
temidden van de bezittenden
en hun stijve eerzuchtige zonen.

Sorry, Gab, ik wou niet zo praten,
nogal serieus en zelfs halfmystiek
[maar kom jij met zuster Bertken aan
- geef mij trouwens Hadewych maar of Der Mouw -,
wat kan ik dan anders?] - maar goed, Gab,

je drinkt het met kleine teugen,
het aards licht, zonlicht en wat voor jou
het aartslicht is, en daarom roem ik je
een goed drinker, want de meesten drinken
volop limonade of geest van azijn.