Roeping. Jaargang 34

[p. 424]

G. Leopardi
Gesprek tussen een almanakkenventer en een voorbijganger

Venter:

Almanakken, nieuwe almanakken; nieuwe kalenders. Wilt u almanakken meneer?

Voorbijganger:

Almanakken voor het nieuwe jaar?

Venter:

Ja meneer.

Voorbijganger:

Gelooft u dat het nieuwe jaar gelukkig zal zijn?

Venter:

O ja meneer, zeker.

Voorbijganger:

Zoals het vorige jaar?

Venter:

Heel wat gelukkiger.

Voorbijganger:

Zoals het jaar dáár voor?

Venter:

Gelukkiger meneer, gelukkiger.

Voorbijganger:

Maar vergeleken bij een jaar eerder? Zou u niet willen dat het nieuwe jaar gelijk was aan een van de laatste jaren?

Venter:

Nee meneer, dat zou ik niet graag hebben.

Voorbijganger:

Hoeveel nieuwe jaren zijn er al voorbijgegaan sedert u almanakken verkoopt?

Venter:

Ik denk een jaar of twintig, meneer.

Voorbijganger:

Op welk van die twintig jaar zou u willen dat het nieuwe jaar geleek?

Venter:

Ik? Ik zou het niet weten.

Voorbijganger:

Herinnert u zich geen bepaald jaar dat u gelukkig zou willen noemen?

Venter:

Nee, echt niet meneer.

Voorbijganger:

En toch is het leven een mooi iets, niet waar?

Venter:

Dat weet iedereen.

Voorbijganger:

Zou u niet terug willen om die twintig jaar opnieuw te leven, en trouwens al de voorbije jaren, vanaf het moment dat u geboren bent?

Venter:

Mijn beste meneer, als God maar eens wilde dat zoiets mogelijk was.

Voorbijganger:

Maar als u dan het leven moest overdoen dat achter u ligt, precies eender, met al het genoegen en ongenoegen dat u gekend heeft?

Venter:

Dát zou ik niet willen.

Voorbijganger:

Maar welk leven zou u dan wél willen overdoen? Het leven dat ik achter de rug heb, of dat van de prins, of van iemand an-

[p. 425]

ders? Of gelooft u niet dat ik en de prins en ieder ander juist als u zouden antwoorden; en dat niemand terug zou willen als hij precies hetzelfde leven moest leiden dat al achter hem ligt?

Venter:

Ik geloof het graag, wat u daar zegt.

Voorbijganger:

En als het nu eenmaal niet anders kon als onder deze voorwaarde, - zou u dan ook niet terug willen?

Venter:

Echt waar meneer, dan zou ik niet terug willen.

Voorbijganger:

Maar welk leven wilt u dan?

Venter:

Ik zou zo maar een leven willen, zonder meer; zoals God me dat schenken zou en zonder enige voorwaarde.

Voorbijganger:

Een leven bij de gratie van Vrouwe Fortuna, en er tevoren niets vanaf weten, zoals men ook niets van het nieuwe jaar weet?

Venter:

Inderdaad.

Voorbijganger:

Zo zou ik het ook willen als ik opnieuw kon beginnen, en zo willen ze het allemaal. Maar dit wijst erop dat Vrouwe Fortuna ons allen, tot en met het voorbije jaar, maar slecht behandeld heeft. En als niemand opnieuw geboren zou willen worden op voorwaarde dat hij dan zijn vroegere leven met al zijn lief en leed terugkrijgt, is het duidelijk dat iedereen meent dat het tweede meer is voorgekomen en van groter belang is geweest als het eerste. Het leven dat zo'n mooi iets is, is niet het leven dat men terug kent, maar dat wat men niet kent; niet het leven dat voorbij is, maar dat wat nog komen moet. Met ingang van het nieuwe jaar zal Vrouwe Fortuna ons echter beter gaan behandelen, u en mij en alle anderen: het gelukkige leven gaat beginnen, niet waar?

Venter:

Laten we hopen.

Voorbijganger:

Laat me nu de mooiste almanak zîen die u hebt.

Venter:

Hier meneer. Dit is er een van dertig stuivers.

Voorbijganger:

Hier zo, dertig stuivers.

Venter:

Dank u meneer, tot ziens. Almanakken, nieuwe almanakken; nieuwe kalenders.