Roeping. Jaargang 30

[p. 223]

Frans Babylon
C'est la vie...

Voor Jan van Gemert.

Wat weet ik van mijn vrouw's intiemste vrezen
des nachts wanneer zij bloot en wakker ligt
en tracht te lachen met haar wrang gezicht?
Die moede engel met gebroken vleugels.

Des morgens snijdt zij met gekorven handen
het roggebrood tot sneden zonnelicht:
het schoonste ritueel dat zij verricht
voor mij en onze kind'ren, goede moeder.

Haar vragen over centen, gas en kolen
steeds op dezelfde klagelijke toon
- versleten platen van een gramofoon -
verplichten mij tot gekke bokkesprongen.

Gekooid in kamers met bekraste wanden
van leegheid gooit zij somtijds kopjes stuk,
maar ruimt die als de scherven van geluk
gauw bij elkaar, met tranen in de ogen.

Uit de bundel ‘BEZONKEN KEUZE’ die verschijnt bij uitgeverij ‘Helmond’.