Roeping. Jaargang 25

[p. 109]

Jacques Benoit
Ik was met u...

Ik was met U, Heer, in Gethsemane,
Ik leed de vloek van Uw verwerping mee.

De schuld, de angst en de ontmoediging
Die als een donk're nacht mijn ziel omving.

Waartoe dit leven, dacht ik, en waartoe
De onaflaatb're strijd, ik ben zo moe

Wijl al mijn streven doodbloedt in één wonde,
Te fel geslagen door de eerste zonde.

Ik riep tot U vanuit mijn duisternis:
Neem deze kelk weg, indien het moog'lijk is.

Helaas, Gij zweeg. - De wereld blind en doof.
Als Jacob worstelde ik met mijn geloof...

Tot mij de vleugelslag van het vertrouwen
Aanraakte in het bitterste benauwen.

Ik was met U, Heer, in Gethsemane,
Genoot de troost van Uw vertroosting mee

Zo woordeloos, wanneer de morgen daagt
In 't eerste rood dat langs de hemel vlaagt.

En wist, Uw heilig bloed ten hemel schreit
Niet ter verwerping, maar ter zaligheid.