Roeping. Jaargang 2

[p. 5]

[Roeping 1923]

[Eerste deel]

Zonnekind.

Een kind kwam uit de kerk:
een boerenkind
en het liep door de zon en de bloemen
wit, sneèuwwit
en door het koren liep het,
door het hooge groene koren,
blinkend naar huis.

En boven hem glansden de hemelen:
blauwe zij
en om hem daar golfde de blijde -
daar ruischte de windrige, wijde
aarde van Mei;
en het liep en het plukte
en de leeuwerikken stegen,
zwierden en zongen -
ze riep het, ze riep het!
en roepende plukte 't
de witte, de blauwe
de bloemen,
de dauw en de bloemen -
en blinkende plukte 't
de Zon!

En het rilde en het lachte
en het liep met de zon en de bloemen
- wit, sneèuwwit, -
door het hooge groene koren:
het heldere, heilige
boerenkind;
en blinkende riep het
zijn vader, zijn moeder
zijn aarde, zijn hemel
zijn alles:
‘ik heb hem, ik hou' hem:
de zòn in mijn handen
en hier in mijn zonnige,
bloemige harteke
Gòd!’

Tilburg.

JAC. SCHREURS, M.S.C.