Ridder metter swane

Hoe keyser Otto Helias dochter ten wijve gaf Eustachius den grave van Boenen¹⁾.

DOe Yda Helias dochter xiiij. jaren out was, soo heeftse de keyser te houwelijck ghegeven den grave van Boenen Eustachius. Ende kortelinge werdtse bevrucht, en sy sach een visioen inder nacht dat haer dochte datse in haer bedde vant drie kleyn kinderkens diese selve ophieldt²⁾ met hare borsten, ende de twee eerste hadde elck een croone op hun hooft, ende men brack den derden de croone, om dat hy een andere vrouwe soochde dan sijn moeder, ende doen ontwaecktese. Doe hoorde sy een stemme vanden engel, seggende: Yda ghy sult ontfanghen van uwen man drie knapelijcke³⁾ kinderen die ghy selve opvoeden sult met uwe borsten, welcke kinderen Godt gheven sal sijn benedictie, want sy sullen winnen 't Heylich Land uyt de handen der ongeloovighe. Als Yda dit hoorde, loofdese Godt daer af. En binnen drie jaren achtervolghende, bracht sy ter werelt drie schone kinderen, die eerste was gheheeten Godevaert, de ander Boudewijn, de derde Eustachius die sy seer wijslijc opvoede. Op eenen tijt opten Pincxterdagh, soo quam te Billoen die bisschop van Ludick, de hertoghe van Brabandt, de

1) Boonen, Boulogne

2) Voedde

3) Mannelijke

[p. 77]

grave van Vlaenderen, de grave van Namen, ende meer groote heeren die daer gekomen waren, om een tractaet aengaende den lande. Ende de gravinne was ter kercken, ende sy beyde wat lange van haren jongen soon Eustachius, die so seer weende, dat een ander vrou hem te suyghen gaf. Ende als sijn moeder vander kercken quam vantse de vrou, des sy verwondert was ende seyde: Ach vrouwe wat hebdy gedaen? nu sal Eustachius mijn soon zijn weerdicheydt verliesen, om dat hy u borsten gesogen heeft, waerom ick u wel haten mach. De vrou seyde: Ick meynde wel te doen, om dat hy soo weende, ende meende 't kint te stillen. Ende so bleef de gravinne by haer kinderen sonder eten, ende drincken van ongeneuchte. Ende na den eten bracht de grave al de heeren in sijn kamer om hun sijn drie soonen te toonen, ende sy saghen de gravinne by haer kinderen, ende de heeren groetense vriendelijck, maer sy en stondt niet op om hunlieden weder reverentie te doen, waerom haren man gram was, ende hy sandt elcken weder in sijn herberghe, ende doen strafte hy seer sijn vrou, segghende: Ghy hebt my vertorent, om dat ghy gheen eere bewesen en hebt, soo grooten heeren, daer voor de coninginne van Vranckrijck opghestaen soude hebben om hun te groeten. Doen seyde sy: Heere en weest niet gram op my, wandt door de eere van uwe twee sonen, soo mach ick my soo edel prijsen, als een coninghinne. Hoe soo seyde de grave. Sy seyde: Al de werelt mach my wel eeren om de waerdicheydt der kinderen, want sy sullen noch eens winnen 't conincrijck van Jerusalem, ende sullent heyligh graf brenghen uyt de handen der Sarazijnen, ende daer en is geen koninck die 't soude dorven bestaen. Doen seyde de grave, ick meene dat ghy droomt ende al die 't hooren souden segghen dat ghy sot waert. Doen seyde sy: Heere en houdet

[p. 78]

niet voor spot dat ick u segghe, want die enghel hevet my gheboodschapt. Ende daer nae en strafte de grave haer niet meer ende seyde: Godt gheeft.