Ridder metter swane

Hoe de jagher Savari doort ghebodt van Matabrune, ginck om te dooden de seven kinderen, ende hoe sy in swaenen verkeerden.

BY tgebot van Matabrune nam de jagher Savari met hem seven mannen om te dooden de seven kinderen, ende dese jagher quam in een dorp daer sy saghen groote vergaderinghe van volc, ende sy gingen derwaerts, ende vraechden wat daer te doen was, ende hun wert geseyt datmen ginck een vrou verbernen by recht om dat zy haer kint gedoot had. Doe ginck Savari van daer, ende dacht om de moort daer hy om ghesonden was, om te dooden de seven kinderkens ende seyde: ziet hier eenen goeden spiegel voor ons, want men gaet verbernen dit wijf, om datse haer kindt ghedoot heeft, wat oordeel souden wy verbeyden, dooden wy de seven kinderen die ick int bosch vonden heb, hebbende elc een silveren keten aen den hals, maer vermaledijdt moet hy zijn van Godt die hun eenich quaet doen sal. Als

[p. 29]

de jagers gesien hadden de justitie die over de vrouwe ghedaen werdt, zoo zeyden zy: Wy en willen de kinderen niet misdoen, maer wy sullen hun de ketenen af doen, ende brenghense Matabrune tot een litteecken¹⁾ datse doodt sijn: Dit docht hun allen goet ende sy ginghen int bosch, ende quamen inde kluyse daer die seven kinderen woonden metten heremijt, wandt de heremijt was bidden²⁾ int naeste dorp, ende hadt met hem gheleydt een vanden kinderen, om



t'broodt te draghen datmen hem gheven soude, ende de kinderen begonnen jammerlijc te roepen van vervaertheyt.

1) Bewijs

2) Bedelen

[p. 30]

Doen seyde Savari, en vervaert u niet kinderkens, wy en sullen u gheen quaedt doen. Doen namense hun de keetenen van den hals, ende zoo haest als zijse af ghedaen hadden, soo waren sy in eenen oogenblick verkeert in witte swanen, by de toelatinghe Godts, ende vloghen inde locht, ontrent het bosch deerlijc ende jammerlijc roepende, waer af Savari ende zijne ghesellen seer verschrict waren, ende vielen in onmacht, ende als zy op stonden beefden zy van grooter vare¹⁾ ende seyden:

O Godt die alle dinghen ten gronde doorsiet,
Wat is hier geschiedt, die wetet bediedt²⁾,
Dat dese ses kinderen zijn in swannen verkeert?
O valsche Matabrune verraetster doorwiet,
Door u hebben wy groot verdriet
Verdient, wandt wy Gods toren hebben vermeert,
Dat wy hier oyt quamen om te doen quaet,
O Godt almachtich wreeckt dit valsche verraet.

Hier moet wat wonders in zijn ghedacht,

Van Godes kracht die by zijnder macht,
Dit laet gheschien om wonderlijcke saken
Gods hooghe mogentheyd groot geacht,
Dit lijden doch sacht, vaet³⁾ eender dracht
Seven kinderen gheboren is ons swaer te maecken,
Sent u hand op verraderije quaet,
O Godt almachtich wreeckt dit valsche verraed.

Al waren onse herten in sonden versteent

Godt heeft ons verkleent dat wy hadden ghemeent
Te volbrenghen om dees kinderen taniehileren⁴⁾,

1) Vrees

2) Weet de beteekenis

3) Lees wellicht: van

4) Te annihileeren, vernietigen

[p. 31]

 

Tfy u Matabrune, ons herte vereent¹⁾,

 

U misdaet oock beweent die wilt hebben verkleent

 

Dit edel bloedt, wy en sullense niet mineren,

 

O opperste regent wilt hunnen druck cesseren,

 

En op de beschuddinge van dese misdaet

 

O Godt almachtich wreeckt dit valsch verraet.

 

 

 

Prince,

 

Princelijcke Vader hoochster glorien,

 

Dees jonge kinderkens weder veranderen laet,

 

Ende wy bidden u met hertelijcker memorien,

 

O Godt almachtich wreeckt dit valsch verraet.

Laet ons gaen van hier: want wy hebben hier te langhe gheweest, wy en hebben niet dan ses kinderen vonden, ende al waren zy levende hier, wy en souden hun niet misdoen. Maer om Matabrune te antwoorden so sullen wy haer brengen dese ses ketenen, ende seggen dat wy de sevenste verlooren hebben in den wech, aldus zijnse weder gekeert tot Matabrune, ende seyden dat sy de seven kinderen ghedoodt hadden, ende sy gaven haer de ses ketenen in een teecken der waerheyt, ende zeyden dat de sevenste verloren was, waer af Matabrune seer wtsinnich wert, maer om peys²⁾ te hebben boden sy haer soo veel te gheven als de keten weert was, waer af sy wat bat³⁾ te vreden was. Ende als Matabrune de ketenen hadde, soo ontbootse eenen goutsmit, ende dede daer af maken eenen nap. Als de goutsmit een keten int vyer gheleydt had om te proeven oft goet silver was, soo wert de keten so swaer, ende woegh meer dan al de ses ketenen dede te samen, waer af hy seer verwondert was ende gaf de andere vijf ketenen sijnen wijve te bewaren

1) Beeft

2) Vredc

3) Beter

[p. 32]

in haer koffer, want de keten die gesmolten was, die was swaer genoech voor twee sulcke nappen als Matabrune begeerde te hebben. Zoo maecte hy twee silveren nappen van dese keten ende hy behieldt den eenen nap mette andere vijf ketenen die hy behieldt tot eenen tijdt die van God gheset was, so ghy hooren sult. Ende hy bracht Matabrune den eenen nap. Ende sy verwonderde haer dat hy had mogen maken soo grooten nap van soo luttel silvers, als haer docht dat sy hem hadde gegeven.