|
| |
Zang.
Vois: Petite Jalousie.
SYringa, een aardig Meisje,
Fiks ter Jagt, als een Diaan,
Wierd van Pan zoo meenig reisje,
Als zy Jaagden door de Paân
Van het Elzen Bosch, verspied,
Maar zy agt zyn smeeken niet,
Tot het Geval,, Hem eens zyn Beminden,
In een Dal,, Onverwagt deed vinden,
Daar zy haar Baaden aan de Vliet.
Pan stond vast zyn Neus te likken,
Zoo vol vreugde als een Gascon,
Die tot barstens zit te pikken
En, al sluipend door de Laan,
Kwam hy aan haar zyde staan.
t'Za wel an,, Zei hy, zoete Zusje,
| |
| |
Geef aan Pan,, Nu een lekker Kusje,
Of het is met hem gedaan.
Zy, puer of men haar kwam wekken,
Keek met schrik den Boksvoet aan
En zy peurden straks aan 't rekken,
Zonder ergens stil te staan.
Riep zy, kom my nu te staâ:
Berg myne Eer,, Ach! hoord myn Klagten:
Help! och! Heer,, Hy wil my Verkragten.
Lieve Nimphjes, helpt dog draâ.
Vlugt niet, riep hy, geurig Roosje,
't Is de Vee-God, dien u Mind:
Met kreeg zy van schrik een bloosje
En zy vlugten als de Wind.
Help, ô! Gooden, 'k ben vervaard
Voor de Vent zyn ruige Staart.
Help, Brand, Moord,, Hy wil myn Verkragten,
By myn Poort,, Hoord myn Klagten:
'k Kryg ligt daadlyk van de Taart.
Met greep hy haar by de Slippen.
Doe nu, riep hy, wat je wild,
'k Laat u by myn Duim niet glippen,
't Is onnodig Tyd verspild.
Zy verdubbeld haar Gesmeek,
| |
| |
Dies de Gooden van de Beek
In een Schoof,, Ried haar Transformeerden
En de Sloof,, Metamorphoseerden.
Daar stond Pan toe fraay en keek.
Terwyl hy, vol ongenugten,
't Lieve Ried om-helst en streeld,
Hoord hy de Echo van zyn' zugten,
Die in 't holle Riedje speeld.
Dus vond Pan zyn' Herders Fluit,
Die hy noemden, na zyn' Bruid:
Syringa,, Zei hy, zult gy heeten;
Lang hier na,, Zal men van u weeten
En daar meê was 't Spulletje uit.
|
|
Auteursrechtvrij