Mensen gaan eenzaam dood. Misschien slapen ze in een verwaarloosd huis op balen geld dat niets meer waard is, of een nacht bij het Leger des Heils op een stretcher. Ze laten niets na, hebben geen contact meer met familie en geen blijvende vrienden. Misschien waren ze wel poëziehater, maar als ze helemaal alleen sterven zonder kennissen of nabestaanden, krijgen ze een dichter aan hun graf. Zo doen we dat in dit land. Ook als ze dakloos dronken in de gracht vallen en niet op tijd boven komen. De dichter krijgt een opdracht, schrijft een gedicht en staat eenzaam aan de kist in de aula van de begraafplaats. Er worden drie muziekstukken afgespeeld, na het tweede staat de dichter op en leest het gedicht voor. Bij het derde muziekstuk komen de dragers en rijden de kist naar buiten, de begraafplaats op. De dichter volgt de kist en werpt zand in de kuil als de kist gezakt is. Het is een ritueel. Het is conceptuele kunst met gebruikmaking van levende dichters en gestorven eenzame mensen.
Kees 't Hart schrijft scherpe en heldere gedichten, samengesteld uit eenvoudige taal, overwogen en zonder opsmuk, hij spreekt de lezer rustig toe. Deze gedichten uit de reeks ‘eenzame doden’ schreef hij tussen 2007 en 2014 bij het overlijden van mensen zonder vrienden en familie in Den Haag.
[pagina 22]
[p. 22]
1
Soms ging je nog wat fietsen
De laatste tijd steeds minder
De buren zagen je gaan en
Komen een man op leeftijd
Geen vrouw geen kinderen
Je was en bleef alleen
Een vriendelijke stille man
Die weinig zei in het portiek
We zijn van elkaar gescheiden
In woorden en herinneringen
Mensen lopen door de straten
Ze zijn in leven al alleen gelaten
Misschien was je jaren geleden
De timmerman die bij mij thuis
een kozijn verving en koffie dronk
Je was van weinig woorden
Als de dood dichtbij is
Beginnen alledaagse raadsels
Aan onze ziel te knagen
Dan kunnen we ernaar vragen
Wie was je wie is de mens
Wie lost het raadsel op
We waren even bij elkaar
Nu moet ik je alweer verlaten
[pagina 23]
[p. 23]
2
Als ik doodga staan er stukjes in de krant
Van mensen die me niet hebben gekend
Hij was een schrijver, werd geboren en ging dood
En verder was er niet veel meer met hem aan de hand
Nu zeg ik hier voor jou dit allerlaatste bericht
Ik ben je eerste en je laatste stukjesschrijver
Ik maak nog even melding van je bestaan
Het is maar een gedicht je hebt er niks meer aan
Jij maakt geen kans meer en ik denk aan de dood
Zo zijn we bij elkaar twee mannen alleen gescheiden
Door wat planken en de stilte in een kleine dodenzaal
Wat laatste woorden nog ik zet ze rustig bij elkaar
Dat kan ik voor je doen, dat doe ik nu, hier zijn ze
Auteursrechtelijk beschermd