De Revisor. Halfjaarboek voor nieuwe literatuur 4-5

[p. 46]

Sarah Arnolds
Vier gedichten

Mijn nieuwe messenset

laten we toch vooral geen hond nemen
laten we toch vooral de randjes
afnemen met een klamme doek
het zal wel krimpen met de tijd
trots kook je de groenten stuk

laten we toch vooral
de dressing gescheiden van de sla
om slapheid te voorkomen
in je vuist is het zo goed als niets
dus ik zal niet langer dromen

van die week tussen de bramen
er was bloed en lage zon
van de zoetheid van het prikken
van de veertjes uit je kussen
van de hand en het bedanken
en de morgens die ertussen
tussendoor nog een keer kijken
het zal krimpen met de tijd

[p. 47]

Kraakbeen

je klapwiekt je bleke stompjes
in het zand achter de flat
we kunnen nog een hoop van elkaar leren,
hebben ze gezegd, en daarom zit ik hier
de afstand naar de deur te schatten

de deur is ver en boven ons doet iemand
ramen open, ze zouden beter weten
als ze naast ons zouden staan en zien
hoe jij een snelweg bouwt van spuug en schelpen

en ik heb je niets te leren, dus ik blijf
knijpen, breek je schepje, wil je lang en kalm
de zon in laten kijken, want je plakt

je plakt, je schedel is te zacht
en al je honger en je woorden
zijn veel en veel te klein voor mij

ik heb een clubje opgericht
voor mensen met een lelijk gezicht
je hoort erbij

[p. 48]

Verhuisbericht

de tunnels zingen niet zo hard als bomen
ik had een uitzicht nodig
dus trok een streep van deur tot muur
kocht een middelgrote cactus
zette hem er voor

toen naar buiten
voor iets wat smaken zou naar thuis
vergat de folie in te prikken
geloof dat ik iets te vieren had

schreef vanuit een koude douche
een ansicht aan mijn ouders
hier is alles goed. mijn nieuwe uitzicht
wil gaan dansen dus ik slaap alvast vooruit.
denk dat ik nog wennen moet.

[p. 49]

Goede raad

geef het op, zegt de stem
in de vensterbankplant
pak om het even welke jas
stap naar buiten

neem morgen van mij aan en ook dat
er buiten mensen zijn die je vertellen
wat je wel wilt horen, met je haren
mee zullen strijken

je kunt de zeentjes uit je kater snijden
een fiets nemen en achter centraal
je voeten in het water laten glijden
hoger op de daken klimmen
je klamme handen aan de golfplaat koelen
aan de rand je lege bed bezingen

maar blijf niet hier,
zegt de plant, alsjeblieft
blijf niet binnen

toch staat hij op, stoot alle glazen
loopt naar de bar om haar
nogmaals aan te vragen