De Revisor. Halfjaarboek voor nieuwe literatuur 2-3

[p. 20]

Martijn den Ouden
Zes gedichten

als het hagelt is de hemel van glas

al het vee dat niet op stal staat
bijt gaten in gras en klaveren

na een dag of twee
hangt het goed
weer
zacht te drogen

de hemel van was
de buik van steen

[p. 21]

 

krachtig kraakt zijn arm de kuierlatten

 

slaat spaanders in mijn akker

 

 

 

uit de rug van de tocht

 

ontvouwt zich de waaier

 

met de degens

 

met het mes

 

 

 

gebogen tegen de hemel

 

slaat de arm andermaal in de akker

 

 

 

mijn mond

 

gespaard

 

blaft naar het geweld

 

 

 

met schuim op muil en schouders

 

ben ik een hond nu die zich kaal krabt

 

kwaadaardig haart in je reinste klei

 

 

 

krachtig splijt de arm

 

met het mes

 

de koele adem van het vee

[p. 22]

 

de jonge vrouw in het gras ruikt naar dier

 

ik stap af om te aaien

 

 

 

met de geur van dier aan mijn handen stap ik weer op

 

leg af

 

een tocht waarvan ik weet dat hij zinloos is

 

zinloos zinloos

 

 

 

met mijn gedachten juist op orde zakt een glazen toren ineen

 

breekt het gejank van kinderen los

 

 

 

ik stap af om te kijken

 

aan mijn handen de geur van dier

[p. 23]

 

vuur een serenade in het oor van de zee

 

dat eeuwig gerommel met de schelpen

 

vuur een blikken wagentje in het gezicht van de maan

 

 

 

ben je ziek zeetje

 

we zijn toch vrienden zeetje

 

 

 

pluk stuivers uit het zand

 

verzin iets om je huur te betalen

 

 

 

een sloopkogel suist zo zeeachtig

 

 

 

weet jij van muren en sloopkogels

 

me zeetje

[p. 24]

 

hermetisch

 

kut

 

raam

 

 

 

het geeft niet dat je scheef kijkt

 

blauwe ballonnen in de hemel geven altijd prijs in Duitsland

 

 

 

tijger je lijf door je huis poe

 

blijf naakt en laag

 

- een kat mag graag naar zakkend water in de plantenbakken luisteren

 

 

 

blaas meel van je klauwen

 

zeem je tegelmuur

 

soldeer verhalen

 

 

 

je bent al bij hoofdstuk 11

[p. 25]

 

ondertussen in de strandtent schopt Lena mij in de buik

 

zij ziet mij aan voor Zorro

 

- hij die een herfst lang met haar was

 

op herten overging

 

 

 

in de bossen

 

zijn beesten bloedend achterlaat -

 

 

 

Zorro is een goede vriend

 

we begrijpen elkaar

 

ik sta niet achter zijn daden

 

 

 

in een blauw geschilderd café aan zee staan glazen op tafel

 

verduisterd onder herenhoeden

 

 

 

de rode mond wil zes liter water

 

 

 

twee bloedende herten

 

struiken die aan de rotsen bloeien