De Revisor. Jaargang 35



[pagina 62]
Hans Hoenselaars Goede nacht Aan Karin Cziczinski Met een zucht of twee verdwijnt ze als het licht van kaarsen kleedt zij zich in mijn oren uit, laat in de vorm van nest en warmte terug zich vinden in de holten waar zij past, als muntjes in een palm als lepels in een vilten lade huiverende op de grens van tast En ik, ik schrijf mijn tederheden op haar rug met neus en al (en blind) totdat zij minder weet dan slapend totdat zij in mijn armen valt, haar eigen droom begint, haar leden aan mijn woorden overlatend -