De Revisor. Jaargang 35

[p. 18]

Astrid Lampe
De melancholie van een oude appel naar Cézanne
uit de bundel ParkSlope / K'NEX, Querido 2008

die berberherder trok
voor ik er erg in had
mijn pc in slaapstand

jouw muggen in lapland en: vuur!
wakker het wild
je dode moeder wek ik op
en aan ditzelfde herdersuur
de lauwe schaduw van verzaking

waar kampvuur van oudsher het wild weert
(buiten de kring dient te houden)
ontsluit dit vuren de plaats
waar onze hersenen en het heelal elkaar ontmoeten
(kleur, naar Cézanne)

kort adem happen en dan:
tadam!
kleur (naar Cézanne!
héter daad snapten ze ons niet)

zelfs nu! met de volgspot erop
kunnen wij als doorgewinterde wildplakkers
zo (...naadloos) ‘met volle streken de huid van een mooie perzik of de
melancholie van een oude appel’

aan deze blinde muur slijten

naadloos, zie!
hoe wij ál schaamtelozer

(wacht!)

...alles aan alles paren

wat een beweging
wat een

(... nú!):

DWINGENDE DORST NAAR ZON