De Revisor. Jaargang 35

[p. 10]

Piet Gerbrandy
drie elegieën

Kynthia boort mij een blik die mijn woorden wormstekig
mijn adem doet horten mijn gehemelte droog legt
en waar zijn de zwavelse wijnen? Het water uit lava?

De zaal aan zee verbergt zachtrode feesten.
Men tuigt een meisje op voor dikke mannen.
De natte kalk laat horens los en lokdans.

‘Staan wij in ochtendgrauw op van ons drinkbed
bemeeuwd het heiig terras
bevinden wij ons eerbaar als tevoren.’

Ik oefen 's nachts drie opzichtig verhullende frasen.
Een van de wind in de boomgaard.
Een van de jaren die slinken.
Een van platanen met namen waaruit je mag kiezen.

Steil koelt een tuffen rotswand lege tomben van bespraakten.
Schril schalt Kynthia's lach om pedante
noten commentaren en kritieken.

Mijn moeheid is van dulden dat werken ging zijn.

Kynthia

[p. 11]

 

Jammer dat het er drie zijn.

 

 

 

Een wier vet me gek maakt van begeerte.

 

Een wier blik me weerloos slikken doet.

 

Een die mij in armen

 

neemt en luistert.

 

 

 

‘Je kunt je ook verstoppen op een hei

 

op rare boeken jagen in pijpenladen

 

of snacken op een viersprong waar het waait.’

 

 

 

Dampig hangen hippe ondergoeden in augustusregens

 

julizonnen te wachten op meien dat als nieuw. Met

 

een was alles beter maar niet goed.

 

 

 

Schrijlings op mijn steen plast straks de ingehuurde grafpoes waterletters.

 

Ik fluister en verslik mij in je haar.

 

 

 

Hekate

[p. 12]

 

Lesbia neem toch die hoorn op van honing

 

druipt voor de kleeft voor de toon je stempost

 

je zoemstem en lenig mijn spleen met je kelpen volte.

 

 

 

Bewerk in mij een wending naar het goede.

 

Naar het ware en schone ten dode gedoemde dat zwelt

 

dat zwelgt in nazomerzon op glooiing.

 

 

 

Ik zou je gaan bekennen wie ik wijn en uitstap aanbood om haar toelach

 

wie ik belde voor een befdate die niet opnam al mijn boden

 

belet gaf mijn pakketten retourneerde.

 

 

 

Lesbia je stilte is mijn boete doe niet of in je schelpen van kraakbeen

 

slakken zich laven aan zeeruis waartegen geen hoor mij toch

 

opwast je krijtrots een boei in vloed.

 

 

 

Je holtes moeten opgevuld met zand.

 

 

 

Lesbia