Ja, dat heb ik. Vlak voor vertrek het verhaal met het stuk over de jongen en zijn rat in tas gegooid. Ik sla de passage op en we lezen. Het mag geen camp zijn, waarschuwt Maarten. Camp willen we niet. Het moet lief en echt zijn. Een echt en geen vals levensliedje. De Nederlandse liedkunst heeft veel te maken met de Saudade, met verlangen en weemoed en heimwee naar wat niet geweest is. In somberheid zit niet per definitie diepgang, er moeten dus ook lichte stukjes in. We gaan met de tekst lekker uit de realiteit stappen! De rat zit al helemaal tussen Maarten en mij op tafel.
O, en veel concrete handelingen, dat is lekker, die zijn goed. Diep in de nacht kom ik thuis, mijn hoofd vervuld van rat, liederen, theater, opera, saudade. In de trein Red mij niet gelezen.
In de week daarop groeit de berg zinnen en aantekeningen. De rat wordt geleidelijk aan een kolos, een monster. De back-uptekst over de moeder van mijn lief is een kalmerend nachtlampje, dat het monster op afstand houdt. En wat als het straks allemaal te eenvoudig is? Mogen we dat eigenlijk wel, een naïef liedje maken?
Ik stuur het monster op.
Maarten belt.
‘Haha, geweldig, fantastisch om te zien hoe je dat doet, wat een keuzes, wat een berg materiaal, ik zou er gek van worden, maar we maken er een lied van, alles staat erin. Langs die mijnen, dat is mooi. En de dingen die het hondje leert. Kijk er goed naar.’
Ik kijk ernaar. Ik kijk en kijk. Na een paar dagen komen sommige zinnen dwingend naar voren. Andere vervagen. Langzaam begint het ratje te krimpen. De laatste sessie, zondag, gaat volledig via het internet. Ik stuur al mijn zinnen, Maarten reageert, slijpt, duwt ze in een couplet, stuurt terug, steeds meer franje valt weg. Onno wordt Otto, de rat leert apporteren, doodliggen en een pootje geven, de pyjama krijgt streepjes, we doen slofjes in plaats van pantoffels, en er is ruimte voor de rat op het bed, ja, hij likt de wangen van het zieke kind. Er wordt gestorven en begraven, en ook de soep van vader krijgt een plek. Ik lever commentaar, pas woorden aan, doe suggesties, Maarten wrikt, wikt, weegt, doet nieuwe suggesties. Een razende dag vol e-mails en sms'jes:
Ochtend
Manon: hier weer een bijlage. Zie suggesties.
Maarten: het liefst nog iets dat rijmt op Bas.
Manon: ... speciaal soort hondenras?
Middag
Manon: Zie suggesties in tekst: doodliggen en pootjes geven.
Maarten: Laat vader toch het liefste in de laatste regel Onno vinden, dan kan ik met mijn zang namelijk makkelijker vertragen. Die soep is een prachtig beeld, maar die kan
Auteursrechtelijk beschermd
