De Revisor. Jaargang 33

[p. 74]

Hans Verhagen
Engte

1

Alsof de wereld zou bestaan uit louter platvlak,
hardgekookte kubussen en losse planken...
En rondingen? En rondingen

En diepte dan? Maar voor diepten moet je al als kind
uit je klederdracht gerammeld zijn
en je vederpracht al om je leugens vastgeplakt
en je leugens al teloorgegaan, weggeslepen door de wind

Niet verzuimen om je hoofd te blijven stoten -
als je even wegzakt loopt het plein leeg en ontsnapt je pleinvrees
en verdwijnt het plein,
gorgelend uit al z'n goten

2

Niets is wat het lijkt, en dan, als je even wegkijkt en weer terug
is niets meer wat het gisteren nog scheen,
een sprankelende bron van informatie,
nu een kale praataap met een pispaal en een vaginale hemelpoort
waardoor iedereen verdween

In de desolate doorgangen van Amsterdam cs
droomt een klerk van de ns
dattie, bij verstek van de ss,
daklozen castreren mag bij de spoorwegpolitie

Over oceaan en hooggebergte, bij 't ontwassen van de maan
voert de wijde verte het globale inhaleerproduct
Engte 005 aan -
veel is hier niet nodig voor annihilatie

[p. 75]

3

Voor rondvliegende spijkers is je oogbal al een invitatie;
de hersenschors voorbij ligt daar het miraculeuze land
voor al wat spijker is ter infiltratie
dus ik vaar niet langer blind op m'n verstand

In een fraaie baaierd licht zit ik van hellewit
en hum en zing en heb de ziekte in
want niemand biecht mij op waar iedereen naartoe ging
& all the President says is ‘Tough shit’

Och laat toch, zegt men dan, alle gangen komen immers uit
op dezelfde straat?
Inderdaad - maar niet iedereen komt er hetzelfde uit
als hij erin gaat