De Revisor. Jaargang 33

[2006/1 & 2]

van de redactie

[p. 3]

Over kritiek heb ik niets te zeggen.
Herman Franke
Is er corruptie in het spel?
We zullen zien.
Arie Storm
Is er dan geen enkel moment waarop een schrijver zich iets mag aantrekken van het oordeel van een criticus?
Arjen Fortuin
Dit nummer van De Revisor zal ik niet recenseren.
Elsbeth Etty

Lezer, voor u ligt het kritieknummer van De Revisor, waarin critici en schrijvers, slechts van elkaar gescheiden door flinterdunne papieren muurtjes, onbekommerd of bekommerd hun licht laten schijnen over de literaire kritiek en die soms moeizame, maar altijd prikkelende verhouding tussen schrijver en criticus, de theorie van grote woorden en de praktijk van daden. De Revisor dankt de critici en auteurs die gehoor hebben gegeven aan de uitnodiging een stuk te schrijven, maar ook de tekenaars Joep Bertrams, Peter van Straaten en Stefan Verwey die de eeuwige van alle wanen, misvattingen, verlangens, onbegrip, passie en haat, begrip en respect doortrokken verhouding tussen schrijver en recensent pregnant verbeelden met een enkele pennenstreep, waarbij ze - helaas - soms vele woorden overbodig maken.

Joost Zwagerman blikt in zijn hier integraal afgedrukte Kellendonklezing 2006 onder meer terug op de ‘kwesties’ rond drie romans van de afgelopen twintig jaar.

Van Anthony Mertens vindt u een bijzondere bijdrage, het verslag over de eerste dagen na zijn attaque. Met ingang van het volgend nummer zal hij - onder de noemer Mertens - een vaste bijdrage verzorgen.

Tot slot vindt u achterin, om de criticus scherp te houden een Klein Lexicon van de Literaire Kritiek.

[p. 4]