De Revisor. Jaargang 32

[p. 3]

[2005/3 & 4]

van de redactie

‘Schone en krachtige kinderen worden alleen geworpen en verwekt in die gemeenten waar de modellen van natuurlijke vormen iedere dag publiekelijk aanwezig zijn.’ Voor wie in Zoetermeer woont of voor wie niet genoeg heeft aan de modellen van natuurlijke vormen die in alle gemeenten van ons land de abri's sieren, is er nog hoop. Het dubbeldikke zomernummer van De Revisor ondersteunt uw procreatieve aanvechtingen met een explosie van creativiteit.

Het citaat is van Walt Whitman, de vereerde, gehate, aanbeden, bespotte, geannexeerde, gekoesterde en in elk geval onnavolgbare bard die voor velen geldt als de aartsvader van de moderne poëzie. Het is honderdvijftig jaar geleden dat hij zijn geruchtmakende Leaves of Grass in eigen beheer uitbracht. In deze eerste editie liet hij zijn gedichten voorafgaan door een alomvattend voorwoord waarin hij zijn visies op Amerika, vrijheid, leven en dood, lichaam en ziel, eeuwigheid en poëzie uiteenzet. Dit voorwoord, waaruit bovenstaand citaat afkomstig is, is een onmisbare handleiding bij de poëzie van Whitman, maar is nadien niet meer herdrukt. Het verschijnt nu in dit nummer voor het eerst integraal in Nederlandse vertaling.

Ter gelegenheid van het jubileum van Leaves of Grass werkten

[p. 4]

eenentwintig Nederlandse dichters mee aan een kettingvertaling van de bundel die gelijktijdig met dit nummer verschijnt bij Uitgeverij Querido. In dit nummer brengen enkelen van hen verslag uit van hun ervaringen en van de relatie tussen de poëzie van Whitman en hun eigen werk, waarbij kritiek op de woeste bard geenszins wordt geschuwd. Een essay van Borges, een parodie en een beschouwing over de rol die Whitman tot op de dag van vandaag speelt in het Amerikaanse politieke discours completeren de eerste helft van dit dubbelnummer.

Politiek en poëzie, die bij Whitman zo nauw verweven zijn, vormen de rode draad in de volledige reguliere Revisor die de tweede helft vormt van dit dubbelnummer. Met trots presenteren wij vier gloednieuwe gedichten, geschreven op de ronkende motor van woede over de teloorgang van de idealen die de wereld dragelijk maakten, van Hans Verhagen, wiens vorige bundel Moeder is een rover uiteraard niet alleen genomineerd had moeten worden voor de VSB Poëzieprijs, maar ook had moeten winnen. Piet Gerbrandy analyseert de retorica in politiek en poëzie van Bush en Ter Balkt. Drie verdere essays leveren kritische beschouwingen van ontwikkelingen in de moderne poëzie.

De Revisor: daar komen heel rare kinderen van!