De Revisor. Jaargang 31

[p. 61]

Alfred Schaffer
Een gedichtje voor het slapengaan

Zie je dat? Al uren
ligt je olifant naar het plafond te staren, je grote
grijze vriend. Er was eens. Een kamer verder weet men nog van niets.

Als de beste kon hij balanceren. Boven op een skippybal of driewieler,
om zijn dikke nek een roze strik, over zijn rug een Perzisch kleedje,

concentreer je, de middag is nog vroeg, er was eens en er was eens.
Zijn reuzenoren hangen slap over de randen van je ledikant, als je niet oppast
stofzuigt zijn slurf nog al je witte snoepjes weg, lekker zoet, proef maar

en je leefde nog lang en gelukkig, pak je plaatjesboek erbij, straks blaast hij
alles voor je uit: de koele lucht, onze instructies, de wijzers van de klok,

tel maar af, probeer je te verstoppen, dan tellen wij wel met je mee.

[p. 62]

◂ Paul Kleeman
de opera; ‘De castratieangst van Volkert van der G.’
2003