De Revisor. Jaargang 27 (2000)

De Revisor. Jaargang 27

(2000)– [tijdschrift] Revisor, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 82]
Kees 't Hart Het leven van Franciscus I think you move me The Troggs I believe in miracles Hot Chocolate opdracht aan God Het is voor God geschreven en het theater inleiding let op ik zeg dit maar een keer ik heb geen zin in rampen vergeet je eigen melodrama ik was vooral theaterproducent ik reisde door het land met een voorstelling die klonk als een klok de kunst was niet op te vallen dat was het verband ertussen en Assisi hebben we verplaatst omdat het te vaak verbrandde, noteer dit wel voordat je doorgaat het lag in de laagvlakte wij brachten het naar boven jij bent uitgekozen kees omdat jij verreweg de beste bent je hebt geduld, begrip en empirie je bent theater-specialist je bent beroemd tatoeage-man en schriftgeleerde dat is bewezen we bespraken je werk totaal de blaren heb je je gelopen om overal vooraan te staan je legde alles aan me uit je was reclame-specialist ontwerper van de steady-state jij bent de man dus die ik ben geweest huilen is voor jou te laat ik kom niet meer bij jou kom mee met mijn theater kees sluit je bij ons aan kees ga mee met Rufino Bernardo Cornelio Masseo en Leo jij mag het licht bedienen en het geluid wij doen de liedjes de pasjes en gebaren in Perugia dag jongens van Perugia geleerde jongens lieve jongens ik ben je onwaardig als een mot ik was vergeefs als de traan op de wang van een zigeuner eerst was Willy Alberti voor mij bestemd geweest nu ben jij gekozen zing maar uit volle borst zing maar matrozen zing maar jij bent mijn radarscherm voorwaarden vooraf we spreken af dat jij niet hoeft te huilen dat doen wij wel
[pagina 83]
probeer het maar niet eens wij zijn veel dichter bij de zon een blik omhoog en onze tranen vloeien als een beek over doodsbleke gezichten wij zijn heilig als vastgeklonken stenen in de weg naar Perugia ik hoef je niets te zeggen wij bouwen op het ware niet het goedige en liploze dat is wat zichtbaar is en vloeibaar en hard en monotoon en opgewekt dood besef dat wij ze doodsloegen de jongens van Perugia, ik was de eerste die een strot doorbeet bloed stroomde langs mijn tanden ik had mijn linkerhand om zijn schedel gedrapeerd het was een plaatje wil je te zijner tijd nog laten horen dat je begonnen bent te schrijven broeder leo laat je groeten jouw zwakte is nog steeds dat je te weinig gelooft in wat je ziet, je laat je ringeloren, jongen, ik was in wezen hittebestendig broeder leo laat je groeten hoe ik werd geboren laat mijn geboorte in het midden mijn luier was een baaien rok ik kwam ter wereld in een lachbui van mijn moeder omdat mijn vader haar gezicht aan het imiteren was zo mooi was ze aan het baren het was in juli ik was kreeft er werd geen woord bekend gemaakt daar moet je over schrijven schrijf van het onbekende bekende geopenbaarde het bestofte druppeltje het bestofte wit in het boogje van de e het zwart van de i ik was zingerig in de wieg en dingerig met dingen machinist-achtig, zuigstangig, wel min of meer linkshandig ik was een liefhebber van de maan de beroemde anekdote dat mijn moeder zingend de was deed kan rustig naar het rijk der fabelen verwezen ze waste de was op straat omdat het water naar beneden liep heb je dat geschreven ik was een jongen met verlos mijn neus zat van voren en zeker niet opzij de rest is tegen me gebruikt hoe ik leerde lezen het was op een avond na de grammofoonplaten dat iemand zei wat lezen was ik ben het meteen vergeten mijn moeder ook haar zus mijn broer en ooms en tantes meneer Jezus en de apocriefen mijn vader geloofde er niet in het was onnodig het te leren omdat het al bekend was ik had een blauwe tekendoos we waren hier beneden toen gingen we omhoog ik tekende de letters met het wit dat was het punt ervan
[pagina 84]
toen was ik nog niet bekeerd al wilde ik het maar wat graag en speelde theater in de wieg waar de ruimte krapper werd door mijn ontoelaatbare geschreeuw ik leerde mezelf lezen kees dit is mijn allergrootst geheim en dat ik op mijn voeten liep ik leerde mezelf lezen en vergeten ik had geen stemmen nodig geen beelden en sanskriet e werd de eerste letter a kwam als laatst aan slag oo droop bloot omhoog nu ken je mijn geheim ik masturbeerde het eerst bij de letters van wat klanken ze trilden als een espenblad er waren toen geen woorden in Assisi er was de interpunctie hoe ik de interpunctie ontdekte Assisi was zeer oneconomisch op het gebied van jasfabrieken iedere inwoner de eigen jasfabriek stel je dat maar even voor doe rustig aan verslik je niet iedere inwoner de bordenfabriek het bestek werd thuis gemaakt vlak voor het eten het geklank van staal op staal het zingen uit de huizen van de messen na het eten eerst de afwasborstels fabriceren en de droogdoek 's avonds bij iedereen het eigen kaarslicht, de eigen kaarsfabriek verlichtte de maan Assisi was oneconomisch maar zo zout als jullie hadden wij het niet gegeten voeten vegen zei mijn moeder heilig boontje is weer vies er ontbrak iedere interpunctie aan ons gedrag en melodrama woorden waren stoffen om te ruilen, bestek was woord en godsgeloof was omgeruild het ene woord was net zoveel waard als bord, puimsteen en bestek ik zette daar een punt achter met onze lieve heer ik was bedenker van de interpunctie ik gaf waarde aan de stoffen van mijn vader uit Parijs ik tilde woorden uit elkaar ik ontdekte bij het lezen de stilte van het lezen de stilte van de woorden je kunt me nu niet volgen schrijf alles op wat ik zeg ook dit ik spreek geen frans ik koos voor Willy Alberti je was niet onze eerste kandidaat dat was Willy Alberti geen verrassing hij was de eerste en de beste man mijn leven te beschrijven omdat hij vrijwel alle talen sprak Umbrisch nog het beste hij was gezegend onder de zangers moeder van mijn woorden de glimlach van een kind doet je plotseling beseffen hoe onuitsprekelijk beleefd hij was en moederziel alleen
[pagina 85]
toen ging hij onvoorzien dood en kwamen we bij jou omdat jij het nut van interpunctie overduidelijk bewees het wit tussen woorden kan rustig weg beweerde je dan wordt het poëzie en poëzie bezit geen interpunctie we huilden van het lachen we haten hier je roddelneigingen dat wel en heb medelijden met de theaters van Assisi wat we aten toen wij uit Assisi vertrokken vertrokken we uit Assisi de horizon liep onder onze voeten door we aten alles eetbaar tot er genoeg aan was het was een economisch wonder dat we de bijbel overdeden terwijl het boek nog dicht was dat we allemaal vaak thuis waren was even geniaal en wonderbaarlijk honger was de wens iemand te bekeren honger was bekeringsdrift en monotoon en eten is gepast gedrag van de honger van het darmkanaal we aten kruisbessen en bramen zwaveltakken brandblaren ik spreek hier namens iedereen je schreef me over eten en over het verband met stamelen jij schreef ik kan niet lezen dat had je kunnen weten wijsneus broeder leo heeft voorgedaan wat jij geschreven had omdat ook ik niet lezen kan hij danste in zijn eigen vel en toonde wat jij gestameld had bewoog zijn kaken krakend op elkaar zijn tanden braken dat was omdat hij stamelde wat jij voor mij gestameld had hij demonstreerde bovendien uit dezelfde brief dat jij historisch asociaal geworden was toen danste hij niet meer de buren hebben oren dat stond er zei hij hij demonstreerde dodelijk precies wat jij in letters schreef hij trok zijn kleed uit scheurde het aan minuscule flarden at de knopen op wij juichten over deze fraaie metafoor over ons enige avondmaal leo riep schreeuwend rond de brief riep hij de brief daar komt de brief en wees omhoog kom stamel niet om radar ik ben beschermengel van je maag we aten alles altijd op. hoe ik bijna een meisje was geweest de eerste voorstelling was achter bij het huis gepland ik had kaarsen neergezet en mezelf grondig omgekleed het was maar goed dat ik een jongen was anders was ik waarschijnlijk meisje geweest mijn eerste voorstelling dreigde tevens de allerlaatste te zijn omdat ik geen enkel benul had van een voorstelling toen ben ik voorgoed weggelopen ik gilde
[pagina 86]
van angst en doofde de kaarsen wees niet al te bang dit in detail weer te geven wanneer dat nodig is we hebben onze handlangers mijn karakter ik huilde liever aanstellerig zonder aansteller te zijn liever was ik economisch van origine dan uit op verliesbejag ik dreef altijd mijn zinnen door ik was veel langer dan nu De Celano vergist zich hier verder zijn zijn daden groot in vrijwel alles ook in de routes naar en van de bossen bij Cortona de verplaatsingen te voet we stoelden niet op dromen kees op keiharde stiltes ik was het beste de brutaliteit van mijn stiltes was ongeëvenaard mijn geslachtsdaad feilloos ik was in bekeringen totaal uitgespecialiseerd mijn haar was onkambaar mijn geloof ontoonbaar ik geloofde in de vader en de zoon en de waterpartijen vooral die van de theaters mijn veelgeprezen dood was toen ik klein was onafwendbaar ik heb pas veel later alle wandelingen van de volgelingen nagevolgd ik was daar heel precies in van steen naar steen van Celles naar Cortona en Foligno ik was opvliegend en jaloers ondankbaar en lui als een varken ook na de tweede bekering je kunt er geen voorstelling van verwachten ik werk niet voor niets ik hoef me niet te verdedigen omdat het onverdedigbare voorafgaat aan het zwijgzame ik verdedigde Assisi toen het allang veroverd was mijn tweede voorstelling mijn tweede voorstelling was in wezen beter dan de eerste ik had een inspeciënt versierd een dramaturg zo bleek als doek ik had water achter de coulissen een dode pop en schreeuwerig publiek dit is de dode pop riep ik ik toon hem jullie met honger en al dit is de sinaasappel en de vijg ik wees naar boven ik was zo driftig dat ik niet zag wat ik onder het publiek zo snel had aangericht toen huilde ik onbedaarlijk hoe ik de natuur ontdekte het mooiste waren de mieren ze waren bijbelloos en vraten aan het enige boek dat wij bezaten ze bestormden op zachte voetjes mijn geweten dat ontdaan was van welke bevangenheid dan ook ik had een zin in rampen ik gleed een plankje dwars door de sporen van de mieren ze stierven als ratten ik stak er vuur in met wat stro ik was doorzichtig ritueel
[pagina 87]
daarna kwamen pas de krekels ik waarschuw je maar een keer ik gaf ze namen dit is waar het is beschreven in Fiori dat is het beste boek leer en lees het helemaal van buiten sla na mij alle boeken dicht de natuur was niet van mij maar van een ander ik hakkelde en stotterde geniaal beschrijf tot in details mijn vurige monniken hun geur de aanwijzingen de gedachten neem geen genoegen met de minste twijfel aan het nut van het encyclopedisch gedachtegoed ik begin alweer te huilen mijn script is feilloos we stonden de was te doen ik was nog lang niet zo afwezig als later heilig noch ontstemd moeder schrobde over het water ik hield het wasgoed voor haar ogen ik kan het was lezen zei ik de was zei ze toen ging ze dood lees over mij in Fiori ik ga op weg naar de finale meer kun je niet verwachten je was een beetje ontevreden over de vertaling van Fiori ik zag het aan je wolkige gezicht toen je het zat te lezen alles staat er wat er staat zelfs wat er staat is economisch geloofsvertoog kleinbeeld lees het als een oude foto wees leeg en onbevangen komt te mijwaart en spreek met dezen blindeman waarin deze arme heilige bewust werd van zijn heiligheid als je zwijgt zal ik verschijnen wees brutaal de brutale mens is de zwijgende mens ik stond in beschouwing in het bos dacht je dat ik iets riep dacht je dat in alle overtuiging ik was zo stil dat ik stotterde kom hier broeder wolf laat jezelf nu eindelijk bekeren je bent een slechte lezer kees lees zoals de bevolking van Gubbio de wolf leerde lezen lees met hem onttrek je niet aan broodnijd mooi dat de zwaluwen in Canario hun kop hielden toen ik dat vroeg dat is het onvergetelijke ik vroeg ze te zwijgen door te zwijgen dit is de economie in een notendop lees metten lees metten zonder brevier. nawoord ik ben niet ontevreden de nadruk lag te weinig op het benoemde te veel was jij nog aan het woord je hebt me goed bewogen Dit gedicht werd geschreven in opdracht van Het Brabants Genootschap.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Kees 't Hart