De Revisor. Jaargang 26

[p. 18]

Erik Menkveld
Gedichten

Goed koeren

Eerst klapwiek je recht omhoog
om overzicht te krijgen

en indruk te maken. Laat je niet
afleiden door zilvergroen wiegende

duivinnen aan de einder (knotwilgen)
of door de boer met voer bij het hok:

hou je symboolwaarde steeds in het oog.
Cirkel vervolgens traag weer omlaag

tot op je poten en begin te koeren.
Goed koeren scheelt vechten,

wie goed koert, koert tien tegen een
zijn mededuif het gevecht uit de kop.

[p. 19]

Schapen nu!

Voor ik het wist was het eruit.
Pijnlijke stilte.
Iedereen in verlegenheid.

Ik ook altijd
lach ik nog.

Maar het is al te laat.

Achter de beslagen ramen
groeit het geblaat.

[p. 20]

Dansende doventolk

Met steeds onverstaanbaarder handen
zingt zij de liedjes mee
waarop ze danst.

Bovenshoofds klapt zij nu
en wervelt zesarmig
en werpt haar gebatikte hesje uit.

Hoog trekt ze haar heupkleed op
vol winkelhaakvormige decoratiemotieven.
Integere tietjes. Povere schenen.

En zich onhoorbaar wanend
als altijd zingen
haar ingewanden luid.

[p. 21]

Oude kenner

Is het een loodbek
in die dakgoot
of gewoon een driekleurnon?

Elke dot veren kon ik benoemen.

De vogels zijn zwijgzamer
de laatste jaren.
Uitgerekend zij.

[p. 22]

Aan het water

Ik ben een verdwaasde consument
die seizoen noch sportvis kent.

Hoor ik ook tot die keukenmalloten
met hun badjes rode wijn

die een karper levend koken
omdat hij anders grondig kan zijn?

En zo gaat het door. Bijlijntjes? Stom.
Een knappe werpstok, maar wel krom.

Dan komt de aap ineens uit de mouw:
mijn visvinder werkt op jouw zenuwen.

Nou, op de mijne die beetverklikker
en die camouflagetent van jou:

de eerste gordijnkruiser is al langs
als jij je eerste rietvoorn vangt.