De Revisor. Jaargang 23

[p. 62]

Joost Niemöller
Tongen

Omdat onzichtbare Geile Gassen zich groeperen verdikken haar pupillen. Misschien weet ze dit zelf niet eens. Het verdikken van haar pupillen maakt haar tot een geheel dwingende vorm. Er dreigt een ernstig ogenblik te komen, een godvergeten concentratie van onzichtbare moleculen, een vet moment als kaas.

Ze heeft zojuist iets tegen hem gezegd. Hij had gehoopt dat hij dat zou vergeten maar nee. Ze zei nou moet je eens goed naar me luisteren. We zijn in onze wortels verstrengeld. Ik heb ontdekt dat we allebei op dezelfde Haldol®-kuur zitten.

In zekere zin heeft ze hem dus al aangeraakt. Hij begint te trillen. Hij weet niet of hij moet vechten of vluchten. Dan vlucht hij. Namelijk om de tafel heen. Dat is vier tafels die ze tegen elkaar hebben geschoven om er één grote tafel van te maken. Vanwege de vergaderingen. Het is heel dom van hem dat hij niet eerder dacht aan wat er allemaal aan deze ruimte kleeft. Zij had gevraagd of ze op zijn kamer konden praten, maar toen dacht hij nee nee nee. Daarom is hij in deze ruimte gelokt. Hier zijn de vergaderingen waar regeringen vallen en men internationale storingen veroorzaakt dus in deze ruimte bestaat elektronische controle. Hij mag daar met niemand over praten.

Hij kan niet blijven rennen. Hij maakt zich op die manier zo zichtbaar als de kloten. Daar heeft de hele goegemeente voordeel bij. O, hij moet stilstaan. Nu lukt het wel.

Als hij goed nadenkt weet hij het volgende. Dat ze haar over zijn medicatie hebben ingelicht. In dat geval weet ze zo goed als alles van hem. Ze hebben bepaalde inlichtingen ingewonnen. Waarom? Ze willen weten of hij de uitverkorene is om de Sappen van Louter Lust aan te ontlokken. Met impulsen, zo ontoegankelijk gecodeerd als de Boeken van de President. De Sappen van Louter Lust zullen nodig zijn om zekere systemen stabiel te krijgen. Wat zijn de gevolgen voor hem? Nou, niet best. Hij stort kapot. Maar als hij zich verzet dan maakt hij het er alleen maar erger op. In de isoleer, dat is bekend.

Het scheelt dat ze aan haar kant van de tafel blijft staan. Ze maakt geen gezonde indruk. Ze staat er met afgezakte schouders bij en een beetje scheef door een been gezakt omdat ze haar bekken schuin houdt. Ze is blond met een ironisch lachje en

[p. 63]

een scheiding opzij waardoor de ene kant van het haar langer lijkt dan de andere kant. En hij heeft donker haar en donkere ogen en zij heeft blauwe ogen. Ze heeft geen hoge hakken, maar ze zou die kunnen hebben met een bedoeling. Ze kijkt niet zijn kant uit. Hij zegt je moet niet gaan huilen hoor Elza. Dan gaat Elza met haar hand door d'r haar heen. Ja, dat is typisch vrouwen. Deze handelingen worden haar ingegeven door stemmen die haar van A tot Z begeleiden. Het ontlokken van de Sappen van Louter Lust gaat in fasen die soms als prettig en dan weer als spannend worden ervaren door de gemiddelde man. Hij hoopt maar dat ze niet gaat huilen. Dat ervaart hij namelijk als prettig. Misschien wilde ze echt naar zijn kamer. Om daar de Boeken te bekijken over de President. Hij heeft er vele en ze staan in een ontoegankelijke volgorde. Het zijn droge boeken en er is niet mee gerotzooid.

Elza zegt ik wilde even praten even gevoelens uitwisselen, ik wilde dat nu eens eindelijk iemand me begreep en dat de volle aandacht naar mij uitging. Eerlijk gezegd. Ik voel me eerlijk gezegd heel kwetsbaar nu begrijp je. En als jij nu wegholt, dat maakt het allemaal zo moeilijk voor mij.

Hij ziet dat ze de luxaflex hebben opgetrokken om te suggereren dat ze niets te verbergen hebben. Dan denk je gelijk: alles wat hier zichtbaar wordt heeft geen betekenis. Ja, ja. Hij zegt kom dan even hier bij het raam naar buiten kijken.

Het heeft toch geen zin meer om te waarschuwen voor de stralingen. Ze staan er nu al zo lang met de luxaflex opgetrokken. Het kan zijn dat de stralingen onvruchtbaarheid veroorzaken. Of dat ze de potentie verminderen. Dan heeft hij ze mooi te pakken want dan houdt hij de Sappen van Louter Lust binnen en in dat geval vormt hij mooi een groot systeem in zichzelf waardoor de Boeken over de President in de juiste volgorde blijven staan zodat er geen stem is die in opstand komt. Het zijn de Sappen die de droge Boeken aantasten. Dan gaan de boeken hun samenhang verliezen en wisselen ze van plaats. Dan weet je niet meer wat je werkelijk leest.

Ze komt. Ze kijken naar buiten. Er zijn geen konijntjes te zien. Hij kan vanuit zijn kamer 's ochtends vroeg de konijntjes zien en niet alleen de konijntjes, maar ook wel de fazant die een mannetje is. Dat zijn dingen waarover je kunt praten. Je moet niet praten over de stralingen die van buiten op je afgestuurd worden om je kwetsbaar te maken. Ze zei namelijk kwetsbaar. Ze vergeleek zich dus met porselein. Dat moet een signaal zijn. Maar niet voor hem bedoeld. Hij wil de dingen die komen gaan uitstellen. Hij wil vluchten. Hij wil iets zeggen over de fazant die je nu niet kunt zien. Dat de fazant rondloopt in de ruimte waar de stralingen vrij rondgaan en dat de fazant qua Sappen van Louter Lust helemaal is leeggemolken. Dat de fazant hem wil waarschuwen voor de gevolgen. Maar hij kan het niet over deze zaken hebben tegen haar, want dit hoort tot de ontoegankelijke informatie.

Ze pakt zijn hand. Ja, kut. Iemand die met de Geile Gassen meekomt zegt in zijn

[p. 64]

hoofd jullie moeten nu doen wat er van je verwacht wordt doen wat er van je verwacht wordt doen wat er van je verwacht wordt.

Ze heeft een warme hand. Misschien kan ze de gevoelens door haar hand heen trekken om ze op die manier uit te wisselen. Vrouwen zijn stofzuigers. Ze zegt ik voel me heel kwetsbaar als je mij niet vasthoudt, als je niet gebruik maakt van het moment, ik heb je nodig ik voel me heel kwetsbaar, ik ben een vrouw weet je, ik ben een vrouw en jij bent een man. Deze dingen hebben meer te betekenen dan je op het eerste gezicht zou denken. We hebben bepaalde verplichtingen naar de wereld toe. We willen misschien wel alleen blijven, maar we moeten ons offeren van God. Dat heeft God tegen mij gezegd. We moeten deelnemen aan de stromen van het leven. We kunnen niet op onze kamers blijven zitten. We moeten werken aan onze genezing heeft God gezegd.

De hand van Elza maakt een rustige indruk op hem. Hij weet niet wat er gaat gebeuren. Elza maakt iets moois van zichzelf met woorden als kwetsbaar. Dat gaat natuurlijk niet samen met sterke blauwe ogen. Ze wil nu dat hij haar vernielt. Zogenaamd. Hij zegt ik zie nergens konijntjes, jij? Hij zwijgt over de fazant als het graf. Dan doen de bewegingen het zelf, namelijk tongen en hij voelt haar borsten die kwetsbaar zijn en kleiner dan God het gewild zou hebben. Er is geen verschil tussen borsten en kommetjes om vloeibare stoffen in op te vangen. Aan borsten zitten knoppen die een grammaticaal effect zijn. Wat hij niet snapt. Maar het gaat er mooi in als koek.

Ze zegt doe ik het goed?

Hij wil nu graag een Boek lezen over Lee Harvey Oswald. Mag dat? Mag hij zeggen kleine pauze?

Ze zegt we moeten doorgaan nu. We spelen dat we onder water zijn. Denk eraan wij beiden hebben een verplichting die in de sterren staat geschreven.

Als hij haar nu vernietigt.

Ze zegt niet hier.

Dus alles is allang geregeld. Buiten hem om.