M. Februari
Pseudologia Phantastica
Pseudologia phantastica, een door Delbrück beschreven ziektebeeld, waarbij het tot herinneringsvervalsingen komt. Het ziektebeeld wordt beheerst door de zucht verhalen te vertellen over gebeurtenissen uit het eigen leven, die nooit hebben plaatsgevonden.
Dr. P.H. Esser
Als het Mary Poppins niet was, dan was het misschien de oude Chinees die na jaren van werken in zijn eigen schilderij verdwenen bleek, of het was de Jahwist die voor eeuwig opging in de God die hij zelf geschapen had, of het was pseudo-Dionysios de Areopagiet, maar ik geloof dat het Mary Poppins was.
Die wandelde op een mooie donderdagmiddag met de lucifersman een tekening in, dronk er thee, at er frambozenkoekjes, en liep via de Uitgang weer naar buiten. Bent u in Sprookjesland geweest, vroegen de kinderen, en hebt u Assepoester niet gezien? Dan was het niet ons Sprookjesland. Maar Mary Poppins snoof verontwaardigd: weten jullie soms niet dat ieder zijn eigen Sprookjesland heeft?
Zo ging het ook met Februari: die liep op een goede dag een boek in, deed daar alles wat je doet als je nog geen dertig bent en niemand op je let, en liep losjes fluitend alsof er niets gebeurd was weer naar buiten.
Sindsdien is Februari zoek.
(Voor een confrontatie met onszelf kunnen wij mevrouw Februari missen als kiespijn, schrijft de krant. En zo is dat. Iedereen heeft zijn eigen leven dat nooit heeft plaatsgevonden. Doch alleen de schrijver vormt met dat leven zijn hele zelfportret.)
Auteursrechtelijk beschermd