De Revisor. Jaargang 7

[p. 44]

Frits Dalenoord
Terug uit de tropen

In de nog zwarte morgen, als je
zacht rumoert om weer nuttig te
zijn en ondervoede hanen overal
reutelen in het gras, zingt mijn
moe brein boven de dreun van de
klas een schoolliedje voor jou van
‘gindse lindeboom die ritselt in
de droom.’ Hebben wij ooit gewoond
onder zo'n lage maan, duister met
mos bevacht? Dan het blijvend
refrein: Mijn liefste, goedenacht.

Zo vreemd ben ik met je verenigd,
lang voordat ik je kende, toen je
neuriënd onder de rode platanen van
een zuidduits park liep. Ik weet wel
wat dit betekent, wie mij ontbood en
ritselend riep. Laat alles bedorven zijn:
in een kind herboren, neem ik je mee
naar mijn eerste kamer en een tafel
vol stralende verhalen, neem ik je
mee in mijn dood.