De Revisor. Jaargang 6

[p. 30]

K.P. Kaváfis
Vroege gedichten
vertaling G.H. Blanken

Nachtelijke tocht van Priamos

Smart in Ilion en weeklacht.

Het land

van Troje weent in bittere wanhoop en in vrees
om de grote Hektor, zoon van Priamos.

De luide, zware klaagzang klinkt.

Geen mens

is er in Troje nog te vinden die niet rouwt,
niet bekommerd om de nagedachtenis van Hektor.

Maar vergeefs en nutteloos
is het
vele klagen in een zwaar beproefde stad;
het slechtgezinde lot is doof.

Daar hij het nutteloze haat, haalt Priamos veel goud
te voorschijn uit de schatkist; daaraan voegt hij
bekkens toe, dekkleden, mantels,

en nog chitons, drievoeten, een schitterende stapel
gewaden, en wat hij verder dienstig acht,
en laadt het alles op zijn wagen.

Hij wil met losprijs het lichaam van zijn zoon herkrijgen
van de verschrikkelijke vijand,
en hem met waardige uitvaart eer bewijzen.
Hij gaat op weg in de doodstille nacht.

Hij spreekt

weinig. Zijn enige gedachte is nu
zijn wagen snel, heel snel te laten rijden.

Donker strekt de weg zich uit.

Vol jammer

klaagt en huilt de wind.
Een raaf krast onheilspellend in de verte.

Hier is het blaffen van een hond te horen, en daar
gaat als geritsel een snelvoetige haas voorbij.
De koning drijft aldoor de paarden aan.

Schaduwen ontwaken in de vlakte, dreigend,
zich afvragend waartoe de Dardanide
met zo grote haast voortijlt naar de schepen

van de moorddadige Argiven en de lompe

Achaiers.

Maar de koning heeft daar geen aandacht voor;
het is hem voldoende dat zijn wagen heel snel voortrijdt.

mei 1893

[p. 31]

De pion

Dikwijls, als ik kijk naar een schaakspel,
volgt mijn oog aandachtig een Pion
die langzaamaan zijn weg vindt
en de laatste rij bereikt.
Met zo'n ijverig verlangen gaat hij naar het einddoel,
dat je zou denken dat hier heel zeker
z'n genietingen beginnen zullen, en zijn beloningen.
Veel gevaren vindt hij op zijn weg.
Van terzijde stoten lopers hem met lansen;
de torens treffen hem met hun wijde
omlijningen. Binnen hun beide vierhoeken
proberen snelle paarden
listig te bewerken dat hij blijft steken;
en hier en daar dringt vol bedreiging
schuin van voren een andere pion door op zijn weg,
uit het vijandelijke kamp gezonden.

Maar hij ontsnapt aan al die gevaren
en bereikt de laatste rij.

Hoe triomfantelijk komt hij hier aan,
op die verschrikkelijke laatste rij;
hoe bereidwillig nadert hij zijn dood!

Want hier zal de Pion gaan sterven
en al zijn moeite was daarop alleen gericht.
Om de koningin, die ons zal redden,
om haar te doen herrijzen uit het graf
heeft hij zich gestort in de Hades van het schaakspel.

juli 1894

Salome

Op een gouden schaal brengt Salome

het hoofd van Johannes de Doper

aan de jonge griekse sofist,

die zich onverschillig van de liefde afwendt.

‘Salome, jouw hoofd,’ antwoordt de jongeman

‘zou ik willen dat ze me hier brachten.’

Zo spreekt hij schertsend.

En een dag later komt een slaaf van haar, snel lopend

het hoofd van de Geliefde aandragen, het blonde hoofd

liggend op een gouden schaal.

Maar zijn gisteren uitgesproken wens

was de sofist, verdiept in studie, weer vergeten.

Het druppelende bloed ziet hij met weerzin.

Hij geeft bevel die bloederige massa weg

te halen van voor zijn ogen, en hij gaat verder

met het lezen van Plato's dialogen.

juni 1896

Behalve de 154 gedichten, vertaald in Verzamelde Gedichten 1 (Athenaeum-Polak & Van Gennep), schreef K.P. Kaváfis nog vele andere, die buiten dat officiële oeuvre zijn gebleven. In een tweede bundel zal professor Blanken een vertaling van 95 jeugdverzen en anekdota geven. De groep anekdota, ‘onuitgegeven’ verzen, omvat al die gedichten welke Kaváfis om uiteenlopende redenen tot zijn dood in portefeuille heeft gehouden. De meeste daarvan zijn pas in 1968 bekend geworden door een uitgave van de Griekse Kaváfis-kenner G.P. Savidhis.