De Revisor. Jaargang 6

[p. 60]

Willem Jan Otten

Wake

Ik sloop soms naar een kier en keek
als naar een vuur
naar iets dat nadruk legt op niets
en toch om kijken vraagt,
zijn zin vindt in zichzelf, zichzelf
geen omtrek laat,
en van verstreken uren ongemerkt
een oogwenk maakt, -

- en nooit was ik erop verdacht:
zijn oogopslag,
bliksem, kaarsrecht van verraad
dat als het zover is
delen niet veel méer betekent
dan een blik, snel
afgewend, stekend van het turen,
- zoveel vuur.