De Revisor. Jaargang 5

Jan Kuijper

Annemarie Fischer: portret van Robbert

Een dood varken hangt hem boven het hoofd.
Is het er niet, dan heeft het hem bedropen.
Weet hij het wel? Heeft hij zijn ogen open?
Zijn bril heeft mij van zijn gezicht beroofd.
Het glas weerkaatst het wit, dat niets belooft,
maar in een oogwenk ook met bloed belopen
kan zijn; het wit, waarvan wij mogen hopen
dat het niet alles verblindt en verdooft.

Hij zit aan tafel. Op de tafel: vlees.
Vlees van een varken. Meer dan dat: een lid.
Een poot, waarbij zonder een spoor van vrees
een mens van vlees en bloed aan tafel zit.
Er staat iets tussen hem en mij. Ik lees:
een lege tafel, en smetteloos wit.