De Revisor. Jaargang 5


Robert Anker Schepen, de rivier. II wolken kruisen de antennes wasgoed hult de auto in het wit water spoelt het gangboord langs tot weefsel voor de meeuwen en alles reist
Schepen, de rivier. IV Schipper houd je roer! Diep onder je zolen stampen de machines zich een weg. Toch al wonderbaarlijk hoe het stuurrad telkens luistert naar het zwenken van de neus. Mist ligt op de oevers de maan verrimpelt in het raam. O liefste, gij die achterbleef uw beeltenis hangt voor de neus.
Schepen, de rivier. VII Geknielde dromedarissen in verre kreken weggestopt scheef aan de grond gelopen de koppen in de wind gestoken geen golfslag raakt hen nog. In de rompen geurt het vaag naar vroeger lading en naar gras. Geen vraag naar wat er was gaat om. Herleiding soms van pijn. Alles nieuw, alles ongehoord. Een stroom van denken boort diep naar het ruim met leegte volgestort het krimpen van het bint alleen de wind, de meeuwen zijner niet. En overal door alles heen het bloeien van de roest roodvuur in het riet dat niet te stuiten zal lente op de huid zijn.