De Revisor. Jaargang 4

[p. 5]

Willem van Toorn

voor Toos

Verrekijker
(Monteriggioni)

Een landschap ontoegankelijk voor taal
bevat opeens kristalhelder een pad
bergopwaarts naar een middeleeuwse stad.
Lenzen en prisma's die dit allemaal

vergroten, 10 × 50, zodat hier
woorden, wit en leestekens te gebruiken
zijn om wat niet van taal is te omsluiten -
muren, poorten en torens op papier,

waaruit jij daar kunt lezen wat ik zie
vertekend binnenin dit instrument:
een even aan de tijd ontsnapte prent
uit de Riches Heures van de Duc de Berry.

Een kraai bij siena

Hoe een kraai vliegt over de heuvels
bij Siena: een verkreukelde zwarte lap
boven het koperen landschap.
Werkt zich rot, denk je van onder af,
met die averechtse vleugels.

Door de kijker zijn slimme snavel,
zijn eigenwijs hoofd: hij lapt
het toch maar. Niet de begaafde
vlechtwerken boven de stad
van de zwaluwen - hij blijft een aardse

zitter, die heeft gedacht:
waarom zij wel verdomme? en is opgestegen
om zich verbaasd te begeven
naar dit veel te grote blauw.

Hoe zich deze woorden bewegen
ongeveer van mij naar jou.