De Revisor. Jaargang 3

C.O. Jellema

Kouros (Museum Athene)

voor Walter Schönau

Hij loopt - is dat zijn laatste stap
al eeuwen uitgesteld? Beschroomd,
verbaasd ook, met een glimp van pijn,
ziet hij, van wie hij heeft gedroomd,
de broer, de vriend, die in een schoot
ooit achterbleef, zijn ogen, mond;
en ziet hem levensgroot.
Een valstrik waar hij niet intrapt?
En durft, nu hij er eindelijk is, niet blij te zijn
met wie als beeld altijd in hem bestond.

Maar heel zijn lichaam glimlacht om de dood.

Vondst in de schouw

Verzilverd zou het kunnen hangen om
een vrouwenhals, niet meer
dood vogeltje te noemen
neusbeentje - voor zo'n schedeltje
wat ogen, wat al zag het
van leven in het klein.

Toen schoorsteen, rook,
de schouw, een lange
warme winter:
witte as.

Wacht maar, jij ook
rust alras.