De Revisor. Jaargang 3

Paul J. van Weel

Al het daarginds is nu hiernu

De almaar, almaar wensende frisheid,
altijd, altijd en overal aanwezig. Nooit,

nee nooit de meer eventjes weg of langer
elders verblijvende, omgevende, frisse lucht.

O, en alsof het woei of waaide door de gaten
en spleten. De kierende, eeuwig maar tierende

tocht met z'n deur- en raamverleden. Geen,
nee geen enkel spoortje meer van de klamme,

kleverige stilte.

Aan een graf

Hier lig je dan, lig je gebogen
of recht? Ze zeggen dat je er nu

beschermd bijligt. Ik geloof het
niet, de koude komt toch van onderen?

O, en al die dieren. Het moet aan je ziel
knagen. Bij vader had je al zo weinig

ruimte, het bejaardentehuis vond je
beklemmend, maar hier, hier heb je nooit

wat over gezegd. Heb je er eigenlijk
weleens aan gedacht. Ik heb wat mee

genomen, niet voor jou maar voor de mensen
die hier komen, opdat ze weten dat jij hier

ligt.