De Revisor. Jaargang 1



[pagina 17]
Judith Herzberg Veulen Geef hem wat hij verlangt zo lang hij zo verlangt want langzaamaan belandt de hevigheid in minder hevigheid en met zijn hand zacht aan de zachte platte hals weet hij veel beter wat hem als kind beving dan wat nu - nu hij het heeft - met het dier aan te vangen.
Samengebonden Samengebonden door het lot zoals twee tenen in een voet van gips. Hun zonen groeien, worden van spek en bonen sterk, met het verleden niets van doen. Alleen een sein dat verder niemand merkt als bij het oversteken van een straat de angst waarvan de vader vol is - geen tanks, gewoon verkeer, maar toch - van grote hand in kleine overslaat.
Afscheid van een zeven-jarige Hij stapt naar voren, vanachter broer, zoent zacht en nauwelijks - alleen wat spuug blijft over. En doet een stap, voldaan, weer achteruit, ziezo, gedaan, voorlopig over. Ballpoint-bestreept gezicht wolkloos opgelucht. Daarna, omdat hij bij nader inzien toch afscheid nemen wil, geeft hij een hand.
Mussen Neem één musseveer - probeer ze weg te denken die er mee vliegen, de cyperse dames en heren maat jutteperen - en je bent nergens meer.