De Revisor. Jaargang 1

[p. 18]

Chr. J. van Geel

De gevelde iep

Hij liet zich zuchtend neer.

Ontworteld is te zien

hoe gaaf hij veilig was,

hoe vol zijn weerklank in

de richting van de wind.

Stam die rechtop geheven

zijn tekening toespitst

met regen mee naar zon

viel om in onderhout,

bracht zich in horizon.

Vergeefse moeite

Al hijs je je op ladders en in hutten,
al sluip je op je tenen en bespied je,
al sta je achter kieren van gordijnen,

geen houding of het haast ze tot vertrek.

De ware buitenkans ligt in hun dood,
waar schaduw van de zon om water vraagt,
een kraai onvindbaar in het zomergras.

Kleine boom in mist

De horizon die hem omvangt
geeft hem te drinken, maakt hem lichter.
De mist die om het boompje hangt
is waar het blad het breedst is dichter.

Wandelkaart

Geschetst het mulle en de moeite,
een zwarte lijn scheidt het van zee
het duin op kaarten ingetekend.

Het kan zijn korrels niet bewegen,
geen windvlaag waait er, niets begroeit het,
geen neemt het in zijn schoenen mee.

Dalende eend

Een inval van herboren weelde,
het water schommelt diep onthutst,
een eend apart is klein van stuk,
zieltogend water zijn gemeente.

Herfstdraad

het water schommelt diep onthutst,
een eend apart is klein van stuk,
zieltogend water zijn gemeente.

Herfstdraad

Het enige in deze kamer
en in het uitzicht buiten is
op het bordes tussen de spijlen
een herfstdraad waard om op te schrijven.

Maar hij is weg nog voor het werd
voltooid, de dove draad van rijm
vervuld, gebroken en verwaaid,
guirlande, uit wat spint ontstaan.

Vergankelijk rag door een
nog sterfelijker stof omwoeld,
hangt in een boog zichtbaar door rijp,
door vrieskou tot bestaan gebracht.