Renout van Montalbaen

Handschrift IV Stockholm

[fol. r]

 

[dus] seeij karel sijnen wille

 

[ende] sii sweghen allen stille.

 

[die] gheene die daer broot drooch

 

[hij] brocht voer reijnout genoech.

5

[die sc]inke[r sp]rack: ‘heere wijldij ijeet?

 

[u en] mach [g]hebreken nijeet,

 

[ghij s]ult mostaert hebben ende sijeroope,

 

[ende wijn]s ghenooch sonder coopen.

 

[dus diende men] hen eerlijke.

10

[des balch hem se]ere loodewijke.

 

[hier e]n binnen quam die drossate.

 

[die] daer diende vanden ate

 

[ende] die gherechte voere droech

 

[tote o]p reijnout ende looch.

15

[‘bij gode] jonc man, ghij hebt mesdaen,

 

[waer]t mij leet, ic soude u slaen.

 

[onse c]ock leet doot ter woude,

 

[wat] duvel brocht u [h]eere so boude?’

 

[reij]nout sprack: ‘ghij sijt onvroet,

20

[dat] ghij dreijghet ende nijet en doet,

 

[gaef]dij mij eenen slach,

 

[daer] laghe aee[n j]ouwen [do]emsdach.’

 

[‘dat] sal ic proev[en,’ sprack di]e d[ross]ate

 

[‘al] waert u een o[nghemate.’]

25

[sijn] spet ghaerde h[ij verdroech,]

 

[na reijn]out hij daer[mede sloech]

 

[als] hij sl[oec]h gh[erechtem reijnout]

 

[ende scutte den slach met ghewout.]

 

[Reijnout haddes groeten toren]

30

[ende sloechen als ghij nu sult horen]

 

[...........]at al[............]

 

[.......]tuych[............]aeen been

 

[met]ten voe[te]n heeft hijen gh[ep]rant,

 

[reijn]out di[e] wijgant,

35

[hij was toornic]h ende erre

 

[ende worpen we]l seven voeten verre.

[fol. v]

 

dat sach die roemsche keijser wel

 

ende sprack ‘bij gode, die gheene es snel,

 

die dese overdaet doot.’

40

loodewijck sprac: ‘vader es dit goet?

 

ghij sijt heere vanden lande,

 

[ghij hebt]s lachter ende scande.’

 

[doen quam] den keijser nijemare

 

[dat die] drosset doo[t ware]

45

[nochtan g]heboot die keijser vrede,

 

[dat men re]ijnout nijet en dede.

 

[doen en was] daer jonc noch oude

 

[die dorste sett]en steghen reijnoude

 

[ende mochtet] den vorsten alsoe varen.

50

[loodewijck] riep die velaren

 

[sij speelden] daer voer jonc ende oude

 

tot da[t] men te bedde [ga]en soude.

 

doen beval coninc loodewijcke

 

sijnen camerlinc haestelijke

55

bedden te verleenen meer ende minder

 

sonder alleene aijmijns kinderen

 

men wijsdese slapen o[p] een banc

 

die groot was [en]de [herde lanc.]

 

reijnout sach [dat sij ghingen slapen]

60

[ende dat die heeren ende die cnapen]

 

[alle gader te bedde waren.]

 

[Toernich sprack hij sonder sparen]

 

[te sinen broedren: ‘bij mijn leven,]

 

[sij sullen ons sine bedden gheven,]

65

[ic salse allen herde saen]

 

[haestelijke op doen staen.]

 

[ic wil om mijn ho]oft [wedden.]

 

[wij sullen tavont h]ebben bed[den]

 

[die alderscoenste] van deser salen

70

[die staen] hier ghemaect wale.’

 

[eenen] halsberch heeft hij aeen ghep[rant]

 

[met een s]weerde in sijn hant