Reijnsburchs angier-hoff

Der Cooren-Aeren Liedeken, Op den Regel: Singt uyt Goddinnigh soet, den Lof der Eerbaer Vrouwen.

Stemme: Haest u mijn schoon Vriendinne.

I.

MIjn stem wilt nu ontfouwen,
Ende [Goddinnigh singhen uyt,
Den Lof der Eerbaer Vrouwen,]
Haer Faem door al de Weelde luyt:
Maria vroom, doch Josephs Bruyt,
Wt haer schoot is gheresen
Ons zalicheyt, der Jessen spruyt,
'sWerelts behout ghepresen,
Lof, en Eer, moet haer wesen.

[fol. K3v]

 

I I. Noch mach-men wel Lof singhen,

 

Want doe Christus begraven lach,

 

Twee Vrouwen quamen bringhen

 

Dees blijde mare, voor den dach;

 

Hy is verresen, wast ghewach

 

Van dese Vrouwen spoedich:

 

Door dees Verrijsenis men mach

 

Zalicheyt krijghen goedich,

 

Lof sy haer overvloedich.

 

I I I. Men leest veel Lof en Eeren

 

Van Sara, de Vrou Abraham:

 

Anna ginck Lof vermeeren,

 

Abigel oock veel Eer toe-quam,

 

Met een vriendelijckheyt benam

 

Davidts wreede bethooningh,

 

Doe hy met fel ghemoedt seer gram,

 

Nabal in syne wooningh,

 

Swoer doodt, maer kreegh verschooningh.

 

I V. Een Vrou, die kuysch en zedich

 

Hier op Aerdt leeft, heylight haer Man,

 

En in twist haer stelt vredich,

 

Sy is een Gulden Pilaer dan,

 

Op een voet van Silver ghespan,

 

Al naer d'Apostels spreecken,

 

Die gins nochte weer wijcken kan,

 

't Is Susanna ghebleecken,

 

Weerde der Boeven treecken.

 

V. Ghy Eerbaer Vrou-persoonen,

 

Bereydt u Lampen niet te spa,

 

De Heer die sal u Croonen,

 

En in syn Rijck brenghen hier na:

 

Doet als d'Eerbare Lydia;

 

Soo sult ghy Lof verwerven,

 

Sitten by u Bruydegom dra,

 

Binnen des Hemels Erven,

 

Daer men leeft sonder sterven.

Liefd' moet blijcken.