Noortwijck, Op de Vraghe:
Wie was het die verloor Liefde in den slaep, seght;
Die we'er door kloeck beleydt der Rechter, quam te recht ?
WIe was het die verloor Liefde in den slaep, seght,
Die we'er door kloeck beleydt der Rechter quam te recht?
Men leest in Godes Woort, van twee Hoeren of Vrouwen
Die t'samen in een huys, als ons de Schrift uytleght,
Laghen in 't Kinder-bedt, maer d'een door doodts benouwen
Die sterft haer Kindt, 'tgheen sy, wel begheerde te houwen,
Ghelijck het eerste Boeck, der Koninghen ons seyt;
Als men Capittel drie, wel klaerlijck kan aenschouwen:
Doe nu haer Kindt was doodt, heeft sy niet langh ghebeyt,
Maer nam het doode Kindt, en heeft met onbescheyt
Het lieve levend' Kindt, van d'Moeder af-ghetoghen,
En heeft het doode Kindt, we'er in de plaets gheleyt:
Als d'andere Vrou ontwaeckt, en opent hare Ooghen,
Om te gheven het Kindt, de Borst, we'er om te sooghen,
Soo vindt sy een doodt Kindt; maer het besiende wel,
Merckt dat haer Kindt niet was, maer dat sy was bedroghen;
Een Vrou mist, Kindt, krijght we'er, door Sal'mons wijs voorstel.
'T Was een Hoer die verloor, haer Liefde hoogh bemindt,
Want in haer slaep soo werdt, ghenomen hare Kindt;
'Tgheen is des Moeders Liefd', ghelijck men recht kan spooren,
Als men een Moeder quaet, of droevigh hier bevindt,
De Liefde tot haer Kindt, doet vergheten haer thooren,
En oock haer droefheyt mee, gaet het gheheel versmooren;
Want 'tis haer vreught en lust, al haer vermaeck en weelt,
Dees Liefde heeft de Vrou, in hare slaep verlooren:
Want d'and're Vrou haer in haer soete slaep besteelt
Van haer beminde Kindt, 't gheen dat sy heeft gheteelt:
Wat kan een Moeder meer, beminnen of behaghen
Dan als haer eyghen Kindt, een Beelde van haer Beelt,
'Tgheen sy met smerte langh, heeft onder 'thert ghedraghen?
Dees Liefde sy verliest, de Hoer was seer verslaghen,
En vliedt met d'andere Vrou, tot d'Rechter Israel,
En doen daer bey haer klaght, met weemoedigh te klaghen;
Een Vrou mist, Kindt, krijght we'er, door Sal'mons wijs voorstel.
| |
VOor den Rechter sy doen haer klachten swaer en groot,
d'Een seyt, mijn kindt dat leeft, en 'tuwe dat is doodt;
En d'ander desghelijcx, gaet 'tselfde mee verbreden,
En seyt, dat haer kindt leeft, door hare valscheyt snoot:
Den Rechter Salomon, die aenhoort hare Reden,
Die stelt haer een saeck voor, een voor-stel vol Wijsheden,
En toetst op haren toets, eyscht te halen een Swaert,
Om 'tKindt te slaen aen tween, en stellen soo te vreden
Een yder met de helft, om soo te sien haer aert,
Wie dat de Moeder was, of wie het hadt ghebaert.
O scherpsinnigh beleydt ! en Wijsheydt hoogh verheven,
Maer doe heeft 't Moeders hert, haer Liefde recht verklaert,
Sy eyscht van Salomon, dat 'tKindt sou blijven leven,
En datmen 't sou gheheel, aen d'ander over gheven;
Daer bleeck des Moeders Liefd', maer d'ander seer rebel,
Wil 't Kindt hebben ghedeelt, door quae begheert ghedreven,
Een Vrou mist, Kindt, krijght we'er, door Sal'mons wijs voorstel.
DOe nu de Rechter wijs, bemerckte uyt haer mondt,
De een haer Liefde recht, en d'anders valschen grondt,
Waer uyt den Rechter recht, een Vonnis wijst te strijcken,
Dat 'twas gheen Moeders hert, den Rechter wel verstondt,
Die 'tKindt te deelen socht, maer die haer Liefd' deed' blijcken,
Die liever, al wast swaer, daer willigh van gingh wijcken,
Dan lijden dat haer Kindt, sou werden om-ghebracht:
O Rechters wijs beleydt ! waer vindt-men uw's ghelijcken ?
Hy wist door syn voorstel, te mercken Liefdens kracht,
En oordeelde daer uyt, met Wijsheydt door Godts macht,
En heeft de Moeder recht, haer Kindt we'er toe-ghewesen;
Hy seydt, gheeft haer het Kindt; O beleydt hooch gheacht !
Doe kreegh de Moeder we'er, haer Liefde uytghelesen,
Haer vermaeck en haer lust, haer waerde Kindt ghepresen,
Door des Rechters beleydt, en waerdigh wijs bevel,
Soo dat hem Israel, voor haer Koningh gingh vresen,
Een Vrou mist, Kindt, krijght we'er, door Sal'mons wijs voorstel.
Uyt Liefd' bestaen.
Neemt waer u tijdt.
|
|
Auteursrechtvrij