Catwijck op den Rhijn, Op de Vrage:
Wie was het die verloor Liefde in den slaep, seght;
Die we'er door kloeck beleydt der Rechter, quam te recht?
WIe was het die verloor Liefde in den slaep, seght;
Die we'er door kloeck beleydt der Rechter, quam te recht?]
Ten tijden dat de Heer, sijn Volck door Rechters leyden,
Soo zijn sy dertel, vet, ghegaen tot Godes Knecht
Samuel, en gheseyt, wilt een Koninck bereyden
Die voor ons trecken sal; dus, door een sulck bescheyden,
Werdt Saul Koninck eerst; maer door syn Godtloos doen,
Van 't Rijck verstoten is, en moest alsoo verbeyden
Sijn onderganck, en doodt: daer nae is Davidt koen,
Koninck ghesalft, en die, in Godts weghen ginck spoen,
Die heeft nae syne doodt, laten het Rijck be-erven
Sijn Sone Salomon, die de Wijsheydt komt voen,
Al door syn eerste Recht, een proef-stuck gaet verwerven
Van twee Wijven, die daer een Kindt hadde doen sterven;
Den eenen tot onschult, soo den Text verhaelt snel,
En d'ander in misdaet, tot haer vruchts lijfs bederven;
Dees Vrou verloor de Liefd', Salomon rechte wel.
DIt waren, seyt de Schrift, twee Wijven wel versint,
Die in een huys by een quamen, dit recht ontbint;
Die elck hebben ghebaert een Soon, dit is 'tverhalen;
Maer een, op eender nacht, in den slaep doodt haer kindt;
Doe heeft dees loose Vrou, in 't ander kindt gaen dwalen,
En heeft d'ander Vrouw's kindt, al-willens gaen verwalen,
Waerom sy in den twist, ghekomen zijn by een:
De rechte Moeder sprack, en wilde haer vertalen,
'tIs mijn Soon, die ghy hebt, dus gheeft hem mijn, 'tis re'en,
Want uwen Soon is doodt, en mijn Soon leeft alleen;
Ist reden van ghetuygh, mijn Soon alsoo te houwen ?
O jammer al te groot ! die ick eylaes beween.
Neen, spreeckt 'tandere Wijf, en gaet 'tanders ontfouwen,
V Soone die is doodt, 'tis mijn, wilt mijn betrouwen,
Tot den Koninck zijn sy ghegaen met een opstel;
'tIs 'tWijf, die in den slaep, 'tkindt doodt, wilt dit aenschouwen,
Dees Vrou verloor die Liefd', Salomon rechte wel.
| |
SAlomon op syn Throon sat, daer dees Vrouwen hem
Om elck haer klacht te doen, verhieven hare stem,
Soo vooren is gheseyt, wat sy twee t' saem bedreven:
Hy die een Koninck was, binnen Jerusalem,
En al het Joodtsche Landt, gaet Rechts gherechtheyt gheven;
Langt mijn een Swaert, deylt 'tkindt, en brengt het om het leven.
Als dese uytspraeck ginck, soo heeftmen daer bespoort
De rechte Moeder, sprack: Koninck, mijn leden beven,
Gheeft haer het Kindt alleen, hoe-wel 't mijn toe-behoort;
't Was haer verdriet te sien, sy badt een vriend'lick woort:
Neen, sprack de ander Vrou, laet ymmers het Kindt deelen,
't Behoort mijn, nochte u, laet Konings Re'en gaen voort,
Wat kan 't ons beyde dan (wou sy segghen) verschelen,
Maer den Koninck, die hier 'tgoet Recht niet kan verhelen:
Sprack: gheeft dees Vrou het Kindt, en doet haer gheen ghequel,
d'Ander Vrou hadt onrecht, recht beter als Juwelen;
Dees Vrou verloor de Liefd', Salomon rechte wel.
ALs Salomon nu hadt, 'tOordeel ghesproken daer,
't Werdt stracx alsoo verbreydt, en 'theele Landt ruchtbaer,
Dat 'tgantsche Israel, den Koninck moesten vresen;
Syn groote Wijsheyt quam in veele Landen, waer
Men niet dan van hem sprack: soo werdt hy dan ghepresen;
Koninghen veer van daer, brachten gheschenck; wy lesen
Dat uyt het Mooren-landt, hem al gheschencken quam:
Wt ander plaetsen meer, quam Salomon by desen,
Noch Eer en juychens toe, die Salomon aen-nam;
Al uyt Egypten-rijck, uyt Pharos eyghen Stam,
Quam door dit eerste Recht, syn Prijs in vele Landen:
En met syn kloeck beleydt, heeft hy als een vyers-vlam,
Dees valsche Vrouwe quaet, ghebracht alsoo ter schanden,
Die wel te rechte waerdt was, in eeuwighe Banden
Gheleyt te zijn: dies ick voor Besluyt segghen sel,
Van dit Kindt, Moer, en Vrou, Salomons recht Off'randen,
Dees Vrou verloor de Liefd', Salomon rechte wel.
Liefd' moet Bliicken.
|
|
Auteursrechtvrij