Op het overleveren van 't Blayzoen Der Lely onder den Doren.
O Lofbaer Redens-Maeght, die 't nut met vreught gaet leeren,
Ghy eyscht van ons, aen u, een Blayzoen te vereeren,
'tGheen men niet weyg'ren kan, door rechte Liefdens aerdt,
Want u waerdy en deught, noch al veel meer is waerdt:
Dus schencken wy u dit, O Edel Maeght verkoren,
Waer in ons Lely Wit, nu staet onder den Doren;
Hoe-wel den Doren het in ronde wel beset,
Bestaet uyt Liefde doch, te groeyen onbesmet.
Siet, hier bestaet het groent, uyt d'Aerde op te steyg'ren,
En kan door Liefdens aerdt, te groeyen, sich niet weyg'ren;
Waer op ons Lely Wit, nu groeyt suyver en schoon,
Maer siet, de Liefde recht, van Godes waerde Soon;
Die het uyt Liefd' bestaet, uyt 's Hemels Throon te dalen
Om onse sonden schult, volkomen te betalen;
Al wat dees Heldt begon, al wat hy heeft ghedaen,
Is niet gheweest uyt dwangh, maer recht Uyt Liefd' bestaen:
Hy heeft ghestort sijn Bloedt, noch zijnde teer van Leden,
Want zijnd' acht daghen oudt, soo is dees Vorst Besneden:
Hy heeft Uyt Liefd' bestaen, te lijden alle noodt,
Te sweeten dropp'len Bloedts, ja te sterven de doodt:
Uyt Liefd' bestaen, soo ist, dat hy oock is verresen,
Om by sijn Vader, ons, een Voor-spraeck recht te wesen:
Bestaen is het uyt Liefd', al wat dees Heldt volbracht,
Bestaet oock Mensch uyt Liefd', soo werdt ghy hoogh gheacht.
Uyt Liefd' Bestaen.
Van Eyckenhoorn. Neemt waer u tijdt.
|
|
Auteursrechtvrij