Reijnsburchs angier-hoff
(1641)–Anoniem Reijnsburchs angier-hoff–
AuteursrechtvrijStemme: Gheswinde Bode van de Min.I.
DE swoele Lent die 't al ontfonckt
Wt haer Moeders schoot,
'tRood' Angier staet op-ghepronckt
Met het Roosjen Root.
d'Lely Wit,, ontspruyt snel //
Aenschout dit // Pijn-Appel,, komt uyt
En dees Groene Laurier-spruyt;
Siet den Coorenaer,, staet nu weer vruchtbaer,
Door den Gheest begloost // en dees Opper-Oogen-troost.
| |
[Folio D1v]
| |
I I.
Wy dancken den Heer die 't al gheeft,
En oock voor ons strijt;
Soo dat Orangjen nu verd' streeft,
Tot des Spanjaerts spijt;
Vromen Heldt,, zijt ghegroet //
Die daer stelt // lijf en bloet // te pant,
Voor ons lieve Vaderlant:
V manhaftich thoont // ghy bent waerdt ghekroont
Van u jonckheyt of // met een Laurier vol Lof.
I I I.
Die Staten die ons Landt ghebien,
Groeten wy nu mee:
Den Tromp die hem niet gaen ontsien,
Den Vyandt op Zee,
Altijdt tracht // om te slaen //
Dach en nacht // den Maraen // tot niet,
Soo onder Duyns is gheschiet,
Daer hy hem manlijck queet // soo yeder wel weet,
Met sijn macht seer groot // en verwon de Spaensche vloot.
I V.
Den Edelen Heer van Warmont
Groeten mede wy,
En wenschen dat hy langh ghesont
Bedien dees Oud' Abdy:
Den Bailjou,, seer bequaem //
Groeten nou // wy eersaem // voorwaer,
Wel-ghebooren allegaer,
Al die 't Dorp bedient // ick wensch, Godt verlient
V al 't saem wijsheyt // dat ghy goet en quaet verscheyt.
| |
[Folio D2r]
| |
V.
Ghegroet ô ghy Parnassche Maeght
Van Konst-Redenrijck,
Die voor Zoylus niet is vertsaeght,
Zoo 't nu klaer gheeft blijck,
Onse lust // dat wou staech //
't Hadt gheen rust // alle daech // noch macht
Om te sien u Woordt vol Kracht:
Nu komen wy aen // met Trommel en Vaen;
Voor de Maeght een jeught // van wegen des Oestgeest-vreught.
Oestgeest-vreught. |
|