|
| |
| |
| |
'sGraven-Haghe Verklaringhe van de Intrede. Op de Vraghe:
Beeldt af in u Intree, wat Koninghen verkreghen
Meest victory op aerdt, door Krijgh in Oorlochs plegen?
Voeght noch een Volck hier by, die Tyrannich en wreet,
Doode haer naeste bloedt, den sin hier van verbreet.
GElijck een konst'ghe handt, wanneer hy tracht te maelen
Een schoone Schildery, hy laet sijn sinnen daelen
Op 't toe-bereydt Penneel, hy teyckent yedts ter vlucht,
Den tijdt die't al verklickt, wijst hem daer nae sijn faelen.
Recht gaet het soo met ons, nu men moet gaen betalen
'T geen Reyns-burgh van ons eyscht hier inde open lucht,
Om dat ons Lauwer-spruyt oock meed' zou zijn berucht
Dat Phoebus helder-licht, bestraelt haer harssens schrander,
Toont het voor yders Oogh, dees gulde Redens-vrucht,
Voor eerst beelden wy aff, den Grooten Alexander,
Dien Vorst van grooten Naem, dien Wereldtschen Ver-mander,
Waer vintmen sijns gelijck, wie was oyt soo vermaert,
Sijn daden blincken als de Son, uyt alle ander,
Want hy ist die alleen, Victorieus van aert
De Wereldt heeft beheert, door dwangh van Vyer en Swaert.
SOo men een Koningh oock Victorieus magh achten,
Soo was het dese meed', die staegh nae glory trachten,
Dees Heyndrick van Borbon, de Vierde van dien Naem,
Die heeft door wijs beleydt, en vroome Oorloghs krachten,
Victorijs roem beleeft, want door sijn Krijghens machten
Soo wordt sijn hooge Loff, verkondicht door de Faem;
Veldt-slaghen twintigh vier, die heeft hy al-te-saem
Door Oorloghs daet gedaen, en Ridderlijck gewonnen;
Die soo gheluckigh strijdt, haelt Honigh uyt den Braem,
Want sijns gelijck was niet onder het licht der Sonnen;
Noch noyt en heeft hy yets in Oorelogh begonnen,
Off heeft Victorijs Loff, daer altijdt van gevoert,
In Vranckrijck is daer noyt gheluckigher ghevonnen;
Want met sijn Oorlooghs-kracht hy 't soo heeft om gheroert,
Dat sijn Vyanden mondt, in sijn tijdt was ghesnoert.
| |
| |
EN soo de vlugghe Faem wil yemandts Loff uyt-blaesen,
Soo magh hy onbeschroomt van dees Gustavus raesen,
Dees (segh ick) die de Croon van Sweeden heeft beheert,
Die liet sijn Vaderlandt, en quam sijn Krijghs-volck aesen
Van d'Arent-Vorst sijn Haef, en liet sijn Paerden graesen
Aen d'Oever van den Rhijn, daer hy hem soo verweert,
Dat hy des Keysers Throon by nae heeft omgekeert.
Hy was den Diamant, het licht van veel Soldaten,
Dies hebben wy hem deese Lauwer-Crans vereert,
Want om een hooger Loff, Roem-ruchtigh boven maten,
Soo heeft hy Rijck, en Croon, ja all' sijn rust verlaten,
En heeft soo menich-mael sijn Vyandt selfs gedruckt,
Sijn Loff werdt uyt-gegalmt by hoogh en laegh van staten,
Hy heeft recht in ons Eeuw, Victorijs-roem gepluckt
In 't Veldt, door Oorloghs plicht, is hy noch wech geruckt.
OP dat u Redens graeght, ô overschoon Angieren,
Werdt nae u lust voldaen, van onse Batavieren:
Toonen wy Cain boos, de eerst in 'swereldts rondt,
Die met bloet-dorstigheyt, en over-wree manieren,
Sijn Broeder heeft gedoot, tot spijs voor worm en pieren,
Gelijck ons de Schriftuer, volcomelijck doet condt.
Daer volght Manasse nae, die Tyerannigh van grondt
Heeft Ouders, Susters, Broers, wiens Geesten om hem sweven,
Tyerannigh ende wreedt, met doodes schicht gewont
Geen wreeder wreedigheyt, en vondt men oyt beschreven;
Noch in dit aerdtsche dall' sal niemant die beleven,
Dies werdt hy af-gebeelt, en door't Lauw'rier vermeert,
Met Geesten, die sijn hart doen zidderen en beven;
Want hy heeft op het laetst vergiffenis begeert,
En met droevigh geween hem selven noch bekeert.
EN soo de wreedigheyt, en Tyerannijs pracktijcken,
In sijn volkomentheyt hier in noch niet kan blijcken,
Toonen wy Nero, die Tyrannigh ende wreedt
Geweest is, datmen in sijn tijdt vondt gheen ghelijcken
Onder des wereldts tent, noch in geen Coninckrijcken,
De Tyeranny die had sijn Ziele soo bekleedt
Dat hy den levens-draet, van sijn Moeder af-sneedt,
Om met wreedtheyt te sien, de plaets in haer ghewrichten
Daer hy gelegen hadt, doen sy met smart en leedt
Hem droegh, eer dat de glans, des Hemels hem kond' lichten.
Dies beelden wy hem af, naer Reed'naers schuld'ge plichten;
| |
| |
In d'eene handt 't Ghedarmt, d'ander met Swaerdt en Bloedt,
Om soo de schrick'lijckheyt, voor yeder eens ghesichten
Te thoonen, want sijn Hert en wreveligh ghemoet,
Dat heeft bloedt-dorstich staegh, sijn wreedigheyt gheboet.
DE Loffelijcke daet, die d'jongst Oratius dede,
Nae dat hy alle drie de Curatij ontlede,
(Besloot hy met een daedt, Tyrannigh ende straf)
Als 't Roomsche Volck al t'saem in vroylijckheyt bestede
Haer tijdt. Sijn Suster oock, die quam hem teghen trede
Met weenen, en ghesucht: hy vraeght haer yv'righ af
De Reden, waerom sy alsulcke suchten gaf ?
Ach ! seyd' hy, Al mijn Licht hebt ghy ter neer gheslaghen;
En die mijn Hert besat, stiet heden ghy in 't Graf:
Den Ridder toornigh werdt, om dit onnodigh klaghen,
Schoot toe, en stack haer doodt, tot veele haer mishaghen.
Den Senaet overweeght, sijn wreedtheydt, teghen 't Lof
Dat hy bevochten had'; doen hem gheen harde plaghen,
Maer condemneren hem, voor dese mis-slagh grof,
Onder de Galgh te gaen, waer mee m'hem beelden of.
Jeught neemt aen.
|
|
Auteursrechtvrij