Reis van Jan van Mandeville

Vanden donckeren lande ende steenrootsen by den aertsehen paradyse ende ander dinc.

Ende op dander zide van desen eylande ende van dese wildernisse van pape jan lande ten oosten waert gaende en vintmen niet dan grote rootsen ende doncker lant, daer men dach noch nacht en siet, alsoot die ghene van dien lande tughen. Ende dese wildernisse ende dit doncker lant duert op deen side totten aerdschen paradise, daer adam onse . . . . . ende yeue eerstweruen in waren ghedaen, die daer niet langhe in en duerden, welc ten oosten waert is te gane . . . . . dbeghinsel der aerden, mar het en is niet onse

[fol. 156rb]

oost van hier, dat wi orienten heeten, daer haer die zonne op heft tot ons waert, want als dic sonne op staet int oosten ten aerdschen paradyse waert, so en ist nacht hier in dit lant omme der rontheit vander werelt, also jc hier voren gheseit hebbe. Want onse here maecte die werelt al ront ten middeweghen van desen firmamente ende die berghen ende die valeyen, die in aertrike sijn, die sijn comen vander diluuien ende die weeke aerde verdreef ende wech scuerde ende die herde rootsen ende aerde bleuen tghebercht.