Reis van Jan van Mandeville

Hoe die wyuen groten rouwe maken als die kinder gheboren syn ende bliscap als si steruen ende ander dinck.

Daer na in een ander eylant so maken die wiuen groten rouwe, alse die kinder gheboren sijn, ende si maken grote blijsscap alsi steruen ende werpense in een groot bernende vier. Ende die ghene, die haren man lief hebben ende weduwen sijn, werpen ooc hem seluen int vier mit haren kinderen ende seg\ghen,

[fol. 148ra]

datse dat vier sal reynighen van allen vlecken ende van sonden reine maken . . . . . in dander werelt. Ende haer manne sullen haer kinder mit hem leiden. Ende die sake, waer omme dat si wenen, alse haer kinder gheboren sijn ende dat si blide sijn, als si steruen, is dese: want si segghen, alse dat kint gheboren is, so comet in pinen ende in bedroeuenisse ende in die quaetheit der werelt ende alsi steruen, so gaen si in die blijsscap des paradijs, daer si hebben riuieren van melke ende van honighe, also si segghen, ende daer men in die blijsscap leeft ende in oueruloedicheden van goede zonder pine ende zonder eynde. Jn dit lant maket men altoos enen coninc mit kiesen ende si en kyesen niet den edelsten noch den rijcsten, mer den ghenen, die van goeden zeden is ende rechtelic ende redelic out ghenoech, noch die gheen kinder ooc en heuet. Jn dit eylant sijn die liede herde ghe\rechtich

[fol. 148rb]

ende doen gherecht recht van enen ygheliken dinghen ouer den cleynen ende ouer den groten na sine misdaet. Ende die coninc en mach niement ter doot wisen sonder die raet van zinen baroenen ende mitten consente der mannen van sinen houe. Ende jst dat dese coninc selue doet enighe moort of enich lelyc feyt, so moet hi ooc daer omme steruen, also wel als een ander soude. Niet dat men die hant aen hem doet te dodene, mar men verbiet, dat niement so coene en si, die hem gheselscap doe noch mit hem spreke, noch datmen hem yet gheue of vercope tetene of te drinckene, so dat hi van node of van armoeden moet steruen in groter keytiuicheit. Si en sparen niement, die misdaen heeft,

[fol. 148va]

noch om onste, noch om vrienscap, noch om rijcheit, noch om edelheit, si en doen hem recht na sine verdiente.