Refereynen ende liedekens

§ Refereyn. 67.

Amor vincit.
Per Aelst. Michiel Concken.
D'Betrouwen is al.

D'Alderbeste Haue, ende Ghifte volmaeckt,
Compt wel gheraeckt // van bouen nederdalende
Uanden Uader der Lichten, het verstant wel smaeckt,
Tot gheen veranderinghe, wort hy gheoorsaeckt:
Want vrijwillichlijck, is hy ons voorthalende,
Deur dwoort der Waerheyt, die daer waren dwalende,
Ghemaeckt eerstelinghen, sijns Schepsels vercoren,
Int t'hooren des Woorts soo en zijt niet falende,
Zijt doenders des werckx, wilt altijt recht orboren,
In Godtdiensticheyt, maer laet v commen voren
Te bedwinghen v Tonghe, zijt traech int spreken,
In Gramschepen soo en wilt v niet verstoren:
Want Gramschap eens mans die en wort niet verleken
Byder Rechtveerdicheyt Gods, dus vliet ghebreken,
Ontfangt den suyueren Godts-dienst, hoort die bede
Der Weesen, Weduwen, wilt die Hant wtsteken,
T'Bermhertich religieus Recht, is s'Lants Urede.

Broeders (seydt Iacobus, in tweede voorwaer)

En wilt t'Ghelooue vander Glory ons Heeren
Niet bringhen in d'Wtnemen der Persoonen daer

[fol. 151r]

 

In uwe Collegie, een Man compt naer,

 

Zeer pompeuselijck, en tot sijnen vermeeren,

 

Hebbende eenen gulden Rinck, blinckende Cleeren,

 

Oock commende een Erm Mensch van cleeren bloot,

 

En dat ghy aenmerckende, v dan wilt keeren

 

Tot den Rijcken ghecleeden, in een soet exploot,

 

Seght, Sidt ghy hier wel: maer den Ermen mensch als snoot,

 

Staet ghy daer, oft sidt op die nedere Bancken:

 

Oordeelt ghy niet by v seluen, diet soo gheboot,

 

En zijt gheworden Rechters van quade rancken:

 

Doet Recht den Weesen, en den Ermen crancken,

 

Ghelijck den Rijcken, wie daer teghen strede,

 

En aenhoort niet der hoogher lieden bedancken,

 

T'Bermhertich religieus Recht, is s'Lants Urede.

 

 

 

Hoort (spreect hy) alderliefste Broeders ghepresen,

 

En heeft Godt den Ermen mensche vercoren niet?

 

Rijck int t'Ghelooue, een Erfghenaem te wesen

 

Des Rijckx, deur Beloftenisse wtghelesen,

 

Den ghenen die hem lief hebben: maer soomen siet,

 

Den Ermen mensch wort onteert, en blijft int verdriet:

 

Uerdrucken v die Rijcke niet, deur Machticheyt?

 

Blasphemie in uwen goeden Name gheschiet,

 

In tbetrecken voor Uerscharen, met Crachticheyt,

 

Eest oock dat ghy vrijlijck, inder Warachticheyt

 

Die Conincklijcke Wet volbringht, na schriftueren,

 

Hebt lief uwen Naesten, in v Uoordachticheyt,

 

Soo doedy wel: maer wie dat hem nu wilt rueren

 

Wtnemer der Persoonen te auentueren,

 

Diet doet Quaet, en sonder Bermhertichede,

[fol. 151v]

 

Soo sal sy oock ghelijck Uonnisse besueren,

 

T'Bermhertich religieus Recht, is s'Lants Urede.

§ Prince.

Bermhertighe Prince, Christus, zeer glorieus,

Die d'Erm Urouken in Ouerspele beuonden,
Bermherticheyt bewesen hebt, noch rigoreus:
Der Samaritaensche vrouwe delicieus,
T'secreet haerder herten stuerelijck ontbonden.
De Moordenaer onder t'Cruyce tot orconden
Der Bermherticheyt, heeft ghehoort ende verstaen
Het ontfermhertich Uonnisse, diep om gronden,
Heden suldy met my int t'Paradijs gaen.
Zijn wy met bitteren Nijdt en Strijden beuaen,
Dat en is gheen Wijsheyt, die van bouen neder rijst,
Eerbaer, Zedich, en beradich int ouerslaen,
Een Eens-ghevoelen, met den Goeden gheadvijst,
In Bermhertichede, ende goede vruchten ghespijst,
Dat is de Urucht, die in rechtveerdigher Zede,
Uoor Ruste ghesaeyt wort, soo v Iacob bewijst,
T'Bermhertich religieus Recht, is s'Lants Urede.

§ Liedeken op de wijse,
Ick ghinck noch ghister auont, Soo lustelijck eenen ganck &c.

WAer af is Strijt en Kijuen
Onder v lieden, Broeders voorwaer?
Eest niet dat ghy wilt blijuen
In Wellust uwer Herten swaer?
Ghy begheert vele, t'en volcht v niet naer,

[fol. 152r]

 

In Nijdt, yet te vercrijghen

 

T'uwer herten versoeten eenpaer.

 

 

 

Ouerspeelders wilt nu weten,

 

Der Węrelt vrient, Godts vyantschap es,

 

Zijdy Urient ter Węrelt gheseten,

 

Ghy wort Godts vyant, wacht v van des.

 

Nijdich begheeren, is een erch gheres,

 

Wilt Godt om Gracy bidden,

 

Die inder Ootmoet leyt by expres.

 

 

 

Weest Godt dan onderdanich,

 

Weerstaet den Uyant, hy sal v vlien:

 

Zijt Godt altijts vermanich,

 

Soo sal v vele Deuchden gheschien,

 

Suyuert de handen, v sondighe Lien,

 

Maeckt puer den gront ws herten,

 

Dobbel ghemoede, in v ghebien.

 

 

 

Weest ellendich, en maeckt rouwe,

 

Weent die met Nijde beuanghen zijt,

 

Stelt v Lachen andere vouwe,

 

In een droeuich bitter Ghecrijt,

 

In treuren, bringht Blijschap, en v iolijt,

 

Ootmoedicht v voor den Heere,

 

Hy sal v Troost zijn in dyer Tijt.

 

 

 

Wacht v van elckanders Laster

 

Achter rugghe, mijn Broeders soet,

 

Die van achter wort een taster

 

Met Oordeele in sijnen moet,

 

Die lastert die Wet in d'Oordeels gloet:

[fol. 152v]

 

Hy en wort oock gheen volbringher,

 

Maer een Rechter, zijt des wel vroet.

 

 

 

Een Wetgheuer ghepresen,

 

Een Rechter die verdoemen mach,

 

Dat is Christus wtghelesen,

 

Die ons gheeft het Oogh opslach,

 

Hy is ons Uerlosser inden wtersten dach,

 

Wie zijt ghy, die hier oordeelt

 

Uwen Naesten, al sonder verdrach?

 

 

 

Zijt ghy nu, die moecht segghen,

 

Wy sullen gaen, en blijuen in Stat,

 

Coopmanschap in Winsel legghen,

 

Een iaer oft meer, verstaghet wel dat,

 

Is eenen Domp in eelx ijdel vat,

 

Ghy mocht als roock verdwijnen,

 

Zeer onseker is onsen pat.

§ Prince.

Den Prince der Corenbloemen,

Met al uwen Broederschap Uré,
En wilt ons niet verdoemen,
Noch ons simpele Wercxken mé:
Eest dat Godt wilt wt der Hemelscher Sté,
Wy sullen v noch besoecken,
Oorlof, is nu alle onse Bé.