Refereynen ende liedekens

[fol. 127r]

§ Refereyn. 56.

Bruessel. Den Boeck.
Om beters wille.
Spellet wel.

EEn Prince machtich die heeft in handen
Ueel Ulecken en Landen // om te regeren,
Wilt hy die vry houden van schade oft schanden,
Met alle sijn Uerstanden // moet hy supplieren
Aen Gode, dat hy hem wil inspireren
Met sijnen Gheeste der Wijsheyt voor alle saken,
En tghebruyck van haer in sijn herte fonderen,
Dat hy alle hare crachten mach ghesmaken,
Waer sonder hy niet en can gheraken
Tot Uolcommenheyt van sijn eerste beghinnen,
Hy moet sijn Landen als ghetrou Wachter waken,
Met sorchfuldicheden sijn Uolck beminnen,
Soo sullen sy hem voor haer Ouerhooft kinnen:
Dus Ghebruyck der Wijsheyt om in Rusten bouwen,
Moet hy vast houwen // int Herte en Sinnen,
Want tghebruyck der Wijsheyt van Heeren oft vrouwen,
Dat can de Landen in Rusten houwen.

Wijsheyt is van alle Rusten de Princersse,

En Onderhoudersse // elck wil tot haer keeren,
Sy is v al bereet als Middelersse,
En als een Meestersse // can sy wijsen leeren
Liefde, Rechtveerdicheyt, die Princen, Heeren
Moeten ghebruycken in Landen en Steden,
Om svolcx bevrijden van onrustich verzeeren,
Wijsselijck oordeelen hen die t'Recht ouertreden,
Stellen al om gherechte Wetten en Seden,

[fol. 127v]

 

Met Ghebruyck der Wijsheyt in al haer Assęeren,

 

Die Ondersaten in Onderdanicheden

 

Houden, met Liefden tghemeyn proffijt beghęeren:

 

Onruste machmen wt de Landen węeren,

 

Deur Ghebruyck der Wijsheyt, sonder verflouwen,

 

En houden in Rusten, dit is mijn verclęeren,

 

Tghebruyck der Wijsheyt inde Princen vol trouwen,

 

Dat can de Landen in Rusten houwen.

 

 

 

Godt heeft veel Menschen wel Wijsheyt ghegheuen

 

Om in haer Leuen // vast te ghebruycken

 

Tot sijnder Godlijcker Eeren verheuen,

 

Als men vint beschreuen // wilt de schrift ontpluycken

 

Maer men bedect de Wijsheyt met veel blauhuycken,

 

Beschinck, Ghiericheyt, en andere malitien,

 

Dat die Gheruste, voor d'Ongheruste duycken

 

Moeten, by fauten van rechter Iustitien,

 

Ghebruyckte elck Wijsheyt in haer Offitien:

 

Daer in sy ter Węrelt van Godt zijn ghestelt,

 

De Landen waren vrij van alle Uitien,

 

Ghehouden in Rusten, in huys, bosch, en opt velt,

 

Als ons de Schrifture tot veel plaetsen vertelt,

 

Dus ghebruyct Wijsheyt, die Steden, Landouwen

 

Regeert, en aensiet Gheschinck, gauen, noch ghelt,

 

Op t'Ghebruyck der Wijsheyt wilt v betrouwen,

 

Dat can de Landen in Rusten houwen.

§ Prince.

Ghy Princen ghebruyckt Wijsheyt in al v daden,

T'is des Heeren raden // sy sal v t'alder tijt
Uan alle Onruste der Landen ontladen:
Want haer rechte paden // zijn ghebenedijt,

[fol. 128r]

 

In een quaetwillighe Siele soeckende strijt,

 

Oft in een Lichaem onderworpen der Sonden,

 

En sal de Wijsheyt niet woonen, des seker zijt,

 

Maer in die haer neerstich soecken t'allen stonden,

 

O Regenten der Landen, wilt dit deurgronden,

 

Wijsheyt ghebruycken, gherechticheyt stercken,

 

Dat Ruste wort in al v Landen gheuonden,

 

Ghy Ondersaten, wilt oock naer Wijsheyt hercken,

 

Zijt v Princen ghehoorsaem in alle wercken,

 

Godt leert Wijsheyt ghebruycken op dat wy souwen,

 

In Rusten sitten in allen Landen percken,

 

Dus tghebruyck der wijsheyt dits mijn ontvouwen,

 

Dat can de Landen in Rusten houwen.

§ Liedeken op de wijse,
Uaert wech Ghepeys, rasch wech ouer dat velt.

LAet ons gaen singhen als Dauid dede,
Spelende op sijnder Herpen gheclanck,
Waer met hy aen Godt verwerf den Urede,
En verdreef Sauls boosen Woedt zeer stranck,
Want deur Godts Gheest hy sijn Liedeken sanck.
Want deur Godts Gheest etc.

Als Dauid d'Eere had van de Urouwen,

Uan thien duysent, en Saul maer van een,
Wordt hy tot Dauid vol Nijdts met rouwen,
Dies den Gheest Godts, is haest wt hem ghescheen,
En ontfinck terstont eenen Gheest onreen.
En ontfinck terstont. etc.

Als de boosen Gheest Saulem quelde,

Dat al sijn volck worde vervęert, bevreest,

[fol. 128v]

 

Dauid dat hem haest te vreden stelde,

 

Op sijn Herpe spelende, smaeckt den keest,

 

Deur d'ingheuen van Godts heylighen Gheest.

 

Deur d'ingheuen van. etc.

 

 

 

Dauid ghebruyckte wel in sijn Leuen

 

Die hoochste Wijsheyt, als een Coninck moet,

 

En heeft eewich loff en danck ghegheuen

 

Gode met Sanghen, en met sijn hantspelen soet,

 

Sijnder Herpen snaerspel volder ootmoet.

 

Sijnder Herpen. etc.

 

 

 

Hoe Saul op Dauid was verbolghen,

 

Hy was patientich al sijnen tijt,

 

Soo veel vyanden noch sterck vervolghen,

 

Den vredesoeckers oock deur Haet en Nijt,

 

Maer als Dauid al patientich zijt.

 

Maer als Dauid. etc.

 

 

 

Mocht elck als Dauid aen Godt verweruen,

 

Dat sijn Ghenade ons hier mocht gheschien,

 

Ons Sonden belijden voor ons steruen,

 

Godts Gheboden houden na sijn ghebien,

 

Soo mochten wy d'eewighe doot ontvlien.

 

Soo mochten wy. etc.

 

 

 

Al eest dat wy sien in onsen tijden,

 

Dat nu ter Węrelt dus wonderlijck gaet,

 

Laet ons altijt in Gode verblijden,

 

Hem dancken en Loff singhen sonder verlaet:

 

Want Plaghen commen al deur ons Misdaet.

 

Want Plaghen. etc.

[fol. 129r]

§ Prince.

Princen, Princerssen al int gheheele,

Als Dauid schuwet quaet, en soeckt de Deucht,
En zijt te vreden met uwen deele,
Altijt Om beters wille, Ieucht sticht Ureucht,
Soo sult ghy namaels eewich zijn verheucht.
Soo sult ghy namaels eewich zijn verheucht.