Refereynen ende liedekens
(1563)–Anoniem Refereynen ende liedekens– Auteursrechtvrij
[Folio 121r]
| |
Bloeyende Wijngaert rancke tot Berchem.
| |
[Folio 121v]
| |
D'een, is als d'ander ghesint, Deucht te bedrijuen,
Daerom cander oock egheen Onruste wesen,
Sy wachten haer, voor de Twistmakers mispresen,
Op datse d'Landt deur Onruste niet en schenden.
S'Wijsheyts-verstant can oock het Landt ghenesen,
Dat in Onrust en Duysternis sidt, als Blenden,
Soo sy haer tot s'Wijsheyts-verstant omwenden,
Om Liefde, trouw, te leeren, deur t'Geests bedouwen,
Spreken dan vrymoedich (niet als d'Onbekenden)
S'Wijsheyts-verstandt // dat can elck Lant // in Rust houwen.
Deur s'Wijsheyts-verstant, werdtmen ghehoorsaem (dats claer)
Godts Leering', oock d'Ouerheyt, sijn dienaers eerbaer,
Haer Ordinancien, en Policyen goet:
Want deur Wijsheyt, de Uerstandighe eenpaer,
T'Regiment besitten als vrome Rechters vroet.
De Uerstandighe ghebruyckt die Wijsheyt soet,
Tot voorstandinghe der Landen ghemeene,
Beschermende met vlijt, der Onnooselen Bloet.
Weduwen, Weesen, recht doen, die zijn in Weene.
Dits d'oprechten Gods-dienst, seyt de schrift certeene,
Die deur Wijsheyts-verstant, voortcompt tot vrede.
Daerom weest d'Ouerheyt (wt Liefden alleene)
Ghehoorsaem, die sulcx tot Ruste brenghen mede.
Och, dat elck wt s'Wijsheyts-verstant alsoo dede,
Gherechticheyt, Waerheyt, waer dan int aenschouwen
Eendrachtich soumen roepen met Urolickhede,
S'Wijsheyts-verstandt // dat can elck Landt // in Rust houwen.
| |
[Folio 122r]
| |
§ Prince.God heeft alle dinghen door de Wijsheyt ghemaect,
In Hemel, op Eerde, Ia, al dat Leuen smaect,
Den Mensch t'Uerstant ghegeuen, bouen de Dieren,
Hem in Rusten ghestelt voor sijn Aenschijn naect,
Dat hijt deur Godts Wijsheyt al sou regieren
In Urede, met verstandighe manieren,
Ia, hem selfs, d'Landt, Dieren, sou in Rusten leuen,
T'is Godts wil, sin, datment noch soo sal vercieren,
Op dat de Gherechticheyt, mocht zijn verheuen
In alle de Landen, willet niet weerstreuen,
Om s'Menschen salich wesen, soudt soo behooren,
Want dit is de Ruste, die hem werdt ghegheuen,
(Dat sijt deur s'Wijsheyts-verstant souden orboren)
De Liefde Christi, die welck v heeft vercoren,
Dat lust // de Rust // in v // als nv // sou bouwen,
D'antwoort fier // hebdy hier // eel Princier // als voren,
S'Wijsheyts-verstandt // dat can elck Landt // in Rust houwen.
| |
§ Liedeken op de wijse,
| |
[Folio 122v]
| |
Nijdicheyt quaet // v nu ontslaet,
Der Liefden Raet // volcht alleene:
D'afgunstich saet // soeckt Eyghen-baet
Tselue versmaet // als onreene.
Soo ghy wilt datmen v dé,
Doet oock soo wt Liefden mé,
Dat is d'oprechtichste Sé,
Als de Schrift tuycht ghemeene.
Den Boosen aert // die Ualscheyt baert,
Niet en bewaert // by v heden.
Met Deucht verpaert // ionstich vergaert,
Liefde vermaert // houdt in Ureden,
Sy is de Wijsheyt playsant,
Daer deur datmen crijcht Uerstant:
Want t'is den volcomen Bant,
Besluyter in v Leden.
T'Lieflijck Accoort // met lust orboort,
Oost, West, Suydt, Noort, waer dat ghy zijt:
Blijft onghestoort // gaet minlijck voort
Na Christus Woort // Liefde belijt,
Soo suldy werden bekent
Uoor Minnaers der Liefden jent,
Die Liefde, tot Liefde went,
Eendrachtich, sonder verwijt.
De Gramschap fel // verjaecht nu snel,
Deur Dauids Spel // sacht van Gheclanck,
D'Eerghierich vel // na t'Uleesch Opstel,
Zijt dat rebel // met soeten Sanck,
Dat deur des Gheest heeft sijn werck,
| |
[Folio 123r]
| |
Om verwinnen compt int Perck,
Want siet, de Liefde is sterck,
Te helpen dat daer schijnt cranck.
Der Liefden Wijn // sonder Fenijn,
Drinket nu fijn // wt reyn Schalen:
Haer claren schijn // als Christalijn,
Laetse t'Hert' dijn // doch deurstralen:
Want sy vernieuwet den Gheest,
In de Waerheyt aldermeest,
Dus blijft inder Liefden Feest,
Soo en condy niet dwalen.
T'Uredelijck Leuen // wilt aencleuen,
T'sal v gheuen // de Salicheyt,
Sonder beuen // compt beneuen,
Deucht verheuen // daer niet van scheyt:
Bewijst Godt (in Trouw oprecht)
Ghehoorsaemheyt, als sijn Knecht,
Weest in alle Boosheyt slecht,
Wijslijck v tot Deucht bereyt.
| |
§ Prince.Prince verheucht // altijt is Deucht,
Want Ieucht sticht Ureucht // Niet sonder Godt,
Tot Liefde veucht // al uwe Ieucht,
Soo veel ghy meucht // na Godts Ghebodt,
Soo blijfdy vredich gherust,
In Godt eewich ongheblust,
Keert daer toe Hert, Sin, en Lust,
Deur Liefde, dit is het slodt.
|
|