|
| |
| |
| |
Refereyn.
Remeeus Ghuus.
Audenaerde.
GOD is een beke alle goetheyt bloeyende
De sijne besproeyende // metter Gratie.
Wie in hem blijft, is boosheyt verfoeyende
En Ieuchdichlick bloeyende,
In alle deuchden met delectatie.
Gheluck, weluaert, en sgheests gubernatie
Uierichlick de Liefde can obedieren,
Den Sone metten Gheest naer tschrifs collatie,
En den Uader, sulcx herte in alle manieren
Om een woninghe daer in te makene,
Daer Godt rust, moeten vlien alle dangieren,
En als hy t'herte beghint te nakene
T'pijnt druck te slakene,
Ieucht, vreucht, ruste, en deucht, schoon int v'halen,
Waer Liefde is, is God. Wat salder voort falen?
God is de Liefde selue in persoone,
Soo de Schriftueren schoone // betughen claerlick,
Den liefhebber crijcht een costelijcke Croone,
| |
| |
Alsoo Abraham belooft werd voorwaerlick,
Daer hem God toeseyde openbaerlick,
Houdt mijn Wet onueruaerlick,
Ick v God en Schepper, sal uwen Loon wesen,
Maer bouen al de Liefde eenpaerlick,
Werdt in d'Ouerhooft schoon wtghelesen,
Zijn tot eenighen Staet ofte Digniteyt,
Hem es nootsaeckelick dat hy by desen
De Ondersaten regulere in Wijsheydt,
Dats Christum int midden van sijnder salen,
Waer Liefde is, is God. Wat salder voort falen?
Deur Liefde, en deur den Schepper zeer vaillant
Werdt Moyses elegant // hoochlick verheuen,
Want hy in Liefden sijn Gheboden playsant
Quam in sijn volck triumphant // toeghedreuen,
Waer deur hy voor sijn vrienden beseuen.
Oock also langhe als Salomon eloquent
Hadde Liefde (dats God) int herte becleuen,
Soo langhe was Pays en Rust' excellent
Onder sijn volck present:
| |
| |
Deur de Sonde, en es afgheweken
Uan Godts Mandaet, soo heeft hy als doen bekent
Dat hy deur sijn sondighe ghebreken
Dies werdt Tweedracht ghebleken:
T'selue ghebeurde oock binnen Sauls palen,
Waer Liefde is, is God. Wat salder voort falen?
| |
§ Prince.
Een Prince mach Landen in Rusten houwen
Die naer t'schrifts ontvouwen // leydt sijn leuen reene,
Heeft hy de Liefde int herte ghedouwen,
Ghiericheyt moet verflouwen,
En doet hy sijn Ondersaten int ghemeene,
Met vriendelickheyt regiert hy groot en cleene,
Want Saul weerstaende Godts weerde Mandaet,
Uiel int quaet // deur de boosheyt alleene,
Dies God deur Samuelem totten selfsten Staet
Uoor den weerdisten Prelaet,
Heeft eenen naer sijn herte vercoren,
Isay bracht voort sijn Kinders delicaet
Die hem weerdichste dochte steldy al voren,
En salfd' hem: want hy God minde in al sijn qualen,
Waer Liefde is, is God. Wat salder voort falen?
| |
| |
| |
Liedeken op de wijse,
Je diroy si i'osoye. etc.
OM dat Saul verbrack Gods weerde mandaet,
Werdt hy berooft van Sinnen,
In hem was ghegaen den boosen vyant quaet,
En werdt onstelt van binnen:
Heeft met spe van sijnder Snaren,
Den boosen woed cunnen verwinnen,
Willen bystaen, en bewaren.
By Saulem moghen wy alle verstaen
Den eersten Uader onvroet,
Die ieuchdelick was ghestelt van t'Godlick graen
In weeldighe daghen soet:
Misbruycte t'Rijcke excellent,
Insghelijcx oock dan al metter spoet,
Deur d'ingheuen van t'Serpent,
Quam Adam in druck, en torment.
Saul werdt berooft van sijn Heerschappe,
Deur t'svyants loose vonden,
Sghelijckx Adam, als hy sette aen d'sye
Godts Ghebot, viel in Sonden,
Uan alle Gods gauen berooft,
Ghequetst met bitterlijcke wonden,
Hy en ware niet verdooft,
Had hy Liefde niet afgheslooft.
| |
| |
Saul dus zijnde van Sinnen gheheel onstelt,
Troost noch hulpe, dies bleef hy zeer ghequelt,
Hebben hem haest Raedt ghegheuen,
Wy weten eenen aenghename,
Sterck ter Wapen verheuen,
Deur sijn hulpe suldy leuen.
Dees Dienaers, zijn Uast betrouwen,
Sy wecken Adam wt sijn benouwen,
Tot Liefde, Pays en Urede,
Uan Dauid, dats tot Christum siet,
Roepende deur menighe Bede,
Dat hy niet int swaer verdriet
En late, d'welck hy schiep van niet.
Dauid es commen tot Saul triumphant,
Mebringhende sijn Snaerspel,
En heeft ghespeelt met sijn vinghers playsant,
Slaeckende soo sijnen Druck fel,
Soo dat hy werdt verconsolazeert,
Dauid quam in sijn behaghen wel,
Hy had' hem gheconsoleert,
Die te voren was ghevexeert.
Christus Gods Sone latende sijn Rijcke,
Is ter Eerden neder ghedaelt,
| |
| |
En aennemende Uorme menschelijcke,
Met heeter Minnen deurstraelt,
Bringhende een Harpe, dats t'Cruycen hout,
De Snaerkens gaen zeer net onghefaelt,
Maet' houwende menichfout,
D'welck den Uyandt eeuwelick rout.
| |
§ Prince.
De Snaerkens zijn de Leden Christi ghereet
Op d'harpe, dats s'Cruycen banck
Den Uingher, is den Uoys die den Sondaer trect,
Als God riep met groot gheclank,
Spranck met Adem groot en cleene,
Hem gheuende Lof, Eere, en danck,
Doet wel dijn Uyandt onreene.
|
|
Auteursrechtvrij