Op het afsterven van den weleerw: zeer geleerden heere, Lucas Reeder

leeraar in de Luthersche gemeente te Culenburg, en aldaar overleden, den 12.den van louwmaand, 1779.

[fol. A4v]

Grafschrift.

Staa stil bij deeze zerk: Hier rust de vroome reeder;
Bij Eedlen hoog geächt; bij braave zielen teder
En naar waardij bemind. Hij was een vriend van deugd,
Van vrede, oprechtheid, en van Christelijke vreugd.
Trouwhartig in zijn ampt, menschlievend in zijn' wandel,
Godvruchtig van gemoed, en eerlijk in zijn' handel,
Zag hij het schijnvernuft met allen afkeer aan,
En streefde roemrijk op de steile gloribaan
Van 't waar gezond verstand, dat, wars van letterziften,
't Gezach en d'inhoud staaft der Goddelijke schriften;
Tot hij, op 's Hemels wenk, de heilrijkste eer verwierf,
Doch, op het onverwachtst', tot smart der kerke, stierf:
De Godheid nam hem weg, om hem voor 't grimmig woeden
En 't onophoudlijk kwaad van lasteraars te hoeden,
Die, voor de stem en 't licht der reden doof en blind,
Tot smaad der eedle deugd, schijnheilig en ontzind,
Zijn schuldeloos gedrag beleedigden en schonden,
Door 't bijtend zielvenijn van hun gesmeede vonden.
Beeft, snooden, die uit haat hem gruwzaam hebt beticht!
Hij is u voorgegaan en wacht u in 't Gericht.

simplicis veritatis amicus.